Δεν υπάρχει περίπτωση περπατώντας στο δρόμο να μη δεις περίπτερα με κατεβασμένα τα ρολά, καθώς ο ένας μετά τον άλλο οι περιπτερούχοι τα κλείνουν, αφού δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Στον ίδιο δρόμο τα άδεια μαγαζιά πολλαπλασιάζονται με την ταχύτητα του φωτός, καθώς οι επαγγελματίες δεν αντέχουν πλέον. Εάν ο δρόμος είναι κεντρικός, όπως στη Θεσσαλονίκη οι οδοί Μητροπόλεως, Τσιμισκή, κλπ, μαζί με τα κλειστά καταστήματα και τα κλειστά περίπτερα θα δεις και ατελείωτες ουρές από ακινητοποιημένα ταξί που περιμένουν .......
υπομονετικά τον επόμενο πελάτη, ο οποίος μάλλον δεν θα έρθει και πολύ σύντομα. Στις κεντρικές εισόδους των πολυκατοικιών του κέντρου, εκεί όπου στεγάζεται η πλειοψηφία των επαγγελματικών γραφείων, τα ενοικιαστήρια έχουν πάρει πλέον τη μορφή μόνιμης ταπετσαρίας. Λίγο πιο έξω από τα στενά όρια του κέντρου της πόλης το ένα πρατήριο υγρών καυσίμων κλείνει μετά το άλλο, καθώς η τιμή της βενζίνης καθιστά απαγορευτική την όποια σκέψη για μετακινήσεις. Μετακινήσεις οι οποίες σε λίγο καιρό δεν θα μπορούν να γίνουν ούτε με τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ (το ΜΟΝΟ μέσο Μαζικής Μεταφοράς που διαθέτει η Θεσσαλονίκη) καθώς οι τιμές των εισιτηρίων έχουν αυξηθεί δύο φορές σε 8 μήνες. Εάν αποφασίσεις να ταξιδέψεις εκτός πόλης, αυτό δεν μπορεί να γίνει με τον ΟΣΕ, καθώς οι περισσότερες σιδηροδρομικές συνδέσεις πλέον έχουν καταργηθεί. Σε λίγο καιρό δεν θα μπορείς να ταξιδέψεις και εκτός χώρας, καθώς τα αεροδρόμιο θα περάσουν στα χέρια των ιδιωτών, και έτσι τα τέλη του αεροδρομίου θα πάνε να συναντήσουν… τα άστρα. Και μέσα σε όλα αυτά ο πολίτης αναρωτιέται τελικά: Αυτή είναι η σωτηρία που περνάει μέσα από το Μνημόνιο; Αυτή είναι η ανάπτυξη που μας είχαν υποσχθεί; Το παραμύθι ότι όλα αυτά γίνονται για το «καλό μας» έχει προ πολλού ξεπεραστεί. Το παραμύθι όλα αυτά γίνονται γιατί είναι αναγκαία έχει από καιρό ξεφτίσει. Το παραμύθι ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε», το μόνο που κάνει είναι να προκαλεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου