Ανοιχτή Επιστολή προς την κυρία Δραγώνα του δικηγόρου της ηρωικής και ασυμβίβαστης δασκάλας Χαράς Νικοπούλου σχετικά με τις "κατηγορίες" της κυρίας Δραγώνα ότι η Χαρά Νικοπούλου "ασκεί πολιτική".

Η ανάπτυξη ΕΘΝΙΚΗΣ & ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ είναι Άσκηση Πολιτικής ή εναρμόνιση στις επιταγές του Συντάγματός μας;

 

Τους τελευταίους μήνες η Ειδική Γραμματέας Ενιαίου Διοικητικού Τομέα Θεμάτων Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού, Εκπαίδευσης Ελληνοπαίδων του Υπουργείου Παιδείας και διά βίου μάθησης, κα Θάλεια Δραγώνα, επαναλαμβάνει συνεχώς σε συνεντεύξεις της σε ΜΜΕ ότι η δασκάλα .....του Μεγάλου Δερείου Χαρά Νικοπούλου δεν πρέπει ν’ ασκεί πολιτική στο χώρο του σχολείου, χωρίς, όμως, ούτε μία φορά να εξειδικεύει και να διασαφηνίζει τι εννοεί. Ταυτόχρονα δηλώνει ότι Χαρά Νικοπούλου είναι μία δασκάλα που κάνει πολύ καλά τη δουλειά της ως εκπαιδευτικός!!! Ποιο από τα δύο ισχύει δεν έχει ξεκαθαρίσει, μέχρι σήμερα η κα Δραγώνα. 

 Η Χαρά Νικοπούλου είναι μία καλή δασκάλα, η οποία κάνει άριστα το εκπαιδευτικό της έργο και γι’ αυτό το Υπουργείο Παιδείας και δια βίου μάθησης τη βράβευσε τον Μάρτιο του 2010 μεταξύ των ογδόντα καλύτερων εκπαιδευτικών, ή η Χαρά Νικοπούλου είναι μία χείριστη δασκάλα, η οποία αντί ν’ ασχολείται με το διδασκαλικό και εκπαιδευτικό της έργο ασκεί ανεπίτρεπτα πολιτική εντός των σχολικών αιθουσών και μάλιστα επί μικρών παιδιών του δημοτικού σχολείου; Ποιο από τα δύο είναι η αλήθεια; Και εάν είναι το δεύτερο για ποιον λόγο το Υπουργείο Παιδείας βράβευσε τη Χαρά Νικοπούλου;

Η ειδική γραμματέας του Υπουργείου μέσα στις θολές, ασαφείς και ...φυσικά χωρίς συγκεκριμένες αναφορές, κατηγορίες και αιχμές της προς τη δασκάλα Χαρά Νικοπούλου, θεωρεί άσκηση πολιτικής εκ μέρους της ελληνίδας δασκάλας τη διδασκαλία στους μαθητές της, της ελληνικής ιστορίας, της επαναστάσεως του 1821, των ηρώων της ελληνικής επαναστάσεως, τη διδαχή τραγουδιών που σχετίζονται με τους ήρωες του 1821 και της επί τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς των Ελλήνων από τους Οθωμανούς, της διενέργειας παρελάσεων την 25^η Μαρτίου, της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας στους μαθητές του σχολείου και πολλές φορές και σε ώρες πέραν του αυστηρού διδακτικού ωραρίου, της διδασκαλίας στα παιδιά των Ελλήνων μουσουλμάνων και της εμπέδωσης από τους μικρούς μαθητές του μειονοτικού σχολείου ότι είναι γνήσια ελληνόπουλα, απόγονοι όλων αυτών που έχυσαν το αίμα τους άφθονο για να ζούμε όλοι σήμερα ελεύθεροι και ν’ απολαμβάνουμε τα αγαθά της δημοκρατίας και της ελευθερίας. 

 

Όλα τα παραπάνω, όμως, κα ειδική γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας περιλαμβάνονται και στις εγκυκλίους του Υπουργείου Σας προς τους δασκάλους όλων των σχολείων απανταχού στην ελληνική επικράτεια. Αναρωτιέμαι δε γνωρίζει η κα Θάλεια Δραγώνα ότι οι εγκύκλιοι και οι οδηγίες του ίδιου του Υπουργείου, όπου έχει επιλεγεί-τοποθετηθεί ως ειδική γραμματέας, προς όλους ανεξαιρέτως τους Έλληνες δάσκαλους, όπου κι εάν αυτοί υπηρετούν ομιλούν για υποχρέωση αυτών να διδάσκουν όλα τα παραπάνω. Δε γνωρίζει η κα Θάλεια Δραγώνα ότι το Υπουργείο Παιδείας δε διαφοροποιεί τη στάση του και τις οδηγίες του προς τους δασκάλους οι οποίοι υπηρετούν στα μειονοτικά σχολεία της Θράκης, αλλά τ’ αντιμετωπίζει όπως και όλα τα υπόλοιπα σχολεία στην ελληνική επικράτεια. Υπάρχει κάποια εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας που απαγορεύει τον εορτασμό της 25^ης Μαρτίου στα μειονοτικά σχολεία της Θράκης; Δεν προβλέπουν οι εγκύκλιοι του Υπουργείου τη διενέργεια παρελάσεων, τη διδασκαλία της ιστορίας της ελληνικής επαναστάσεως του 1821 και του ελληνικού αγώνα εναντίον των οθωμανών κατά τα τετρακόσια και πλέον έτη της σκλαβιάς μας;

Ως πρωτίστως Έλλην πολίτης, δευτερευόντως ως δικηγόρος και τέλος ως αδελφός της Χαράς Νικοπούλου, υπενθυμίζω στην "κα" ειδική γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας ότι το άρθρο 16§2 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΜΑΣ, το οποίο έχει ψηφίσει η Ελληνική Βουλή συμπεριλαμβανομένου και του σήμερα κυβερνώντος κόμματος, ορίζει ρητώς ότι

«2.Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της ΕΘΝΙΚΗΣ και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». 

Το άρθρο αυτό «κα» ειδική γραμματέα δεσμεύει και υποχρεώνει συνταγματικά την εκάστοτε κυβέρνηση ν’ αναπτύσσει σε όλους ανεξαιρέτους τους Έλληνες πολίτες ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, επιταγή την οποία είναι υποχρεωμένοι ν’ ακολουθούν και όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι και λειτουργοί. Το Σύνταγμά μας όχι μόνον δεν κάνει διάκριση μεταξύ των Ελλήνων πολιτών άλλα υποχρεώνει την πολιτεία και το κράτος ν’ αναπτύσσει υποχρεωτικά την εθνική και θρησκευτική συνείδηση σ’ όλους ανεξαιρέτως τους Έλληνες, όπου κι εάν αυτοί ζουν από το Καστελόριζο μέχρι τον Έβρο, από την Ήπειρο και τα Επτάνησα μέχρι την τελευταία εσχατιά της Ελλάδος.  

Γι αυτό άλλωστε και η υπ’ αριθμ. 16287/08.02.1978 εγκύκλιος της Διευθύνσεως Μειονοτικών Σχολείων του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, με θέμα «Τρόπος διορισμού διευθυντών και υποδιευθυντών των μειονοτικών δημοτικών σχολείων ως και αρμοδιότητες και καθήκοντα υποδιευθυντών των σχολείων αυτών», η οποία απευθύνεται στους Διευθυντές και Υποδιευθυντές των Μειονοτικών Δημοτικών Σχολείων της Θράκης, ορίζοντας τα καθήκοντα διευθυντού και υποδιευθυντού στα εν λόγω σχολεία, αναφέρει στο άρθρο 2§4 ότι «Καταρτίζουν το χρονοδιάγραμμα των εκδηλώσεων κατά τις εθνικές επετείους, τις ημέρες αποτίσεως τιμής στους ήρωες και τις λοιπές κοινωνικές εκδηλώσεις» και στην §16 ότι «Καταρτίζουν τα σχέδια των παιδαγωγικών και διδακτικών εργασιών, ώστε να υλοποιούνται οι σκοποί της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ, ΕΘΝΙΚΗΣ αγωγής και εκπαιδεύσεως, γι’ αυτό έρχεται σε επαφή με τα όργανα του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας προπαρασκευάζοντας τις αναγκαίες υλικές προϋποθέσεις». Η εν λόγω εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας, η οποία ισχύει πλήρως και σήμερα είναι απολύτως εναρμονισμένη με την ως άνω συνταγματική επιταγή, φαίνεται, όμως, ότι και αυτήν την αγνοεί η ειδική γραμματέας του Υπουργείου.

Η "κα" ειδική γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας και δια βίου μάθησης, τοποθετημένη σε μία θέση νευραλγική, όχι μόνον λησμονεί ανεπίτρεπτα το συγκεκριμένο σαφές άρθρο του ισχύοντος Συντάγματος, το οποίο και η ίδια με την ιδιότητα την οποία φέρει θα έπρεπε με συνταγματική υποταγή στον υπέρτατο νομοθετικό κανόνα του Ελληνικού Κράτους ν’ ακολουθεί, ως και τη σαφή εγκύκλιο του Υπουργείου, αλλά φαίνεται ότι τα παραβιάζει συνεχώς, εμμένοντας μέχρι σήμερα στη στάση της αυτή.

Το περίεργο και οξύμωρο είναι ότι το πολιτειακό όργανο του ελληνικού κράτους, [δηλαδή η ειδική γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας], το οποίο υποτίθεται αποτελεί εκφραστή και θεματοφύλακα του Ελληνικού Συντάγματος και εφαρμοστή, ως πολιτικό και κυβερνητικό όργανο, του υπέρτατου νομοθετήματος της Ελληνικής Πολιτείας, το όργανο αυτό φαίνεται ότι δεν ενστερνίζεται τη συνταγματική επιταγή προς το Κράτος για ανάπτυξη εθνικής συνείδησης προς όλους τους Έλληνες, παραβιάζοντας πλέον τον υπέρτατο Ελληνικό Κανόνα Δικαίου, σε κρίσιμα και ευαίσθητα ζητήματα.

Είναι, όμως, σε όλους γνωστό και το επισημαίνω και στην ειδική γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας, υπενθυμίζοντάς της το, ότι ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΕΣ εντολές, θέσεις, οδηγίες και προτροπές ακόμη και όταν προέρχονται από κυβερνητικά και πολιτικά πρόσωπα είναι ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ και ως τέτοιες δεν γίνονται αποδεκτές τόσο από τους Έλληνες πολίτες όσο και από τους Δημοσίους Υπαλλήλους και Λειτουργούς, οι οποίοι, μάλιστα οφείλουν και υποχρεούνται, βάσει του υπέρτατου πολιτειακού νομοθετήματος και με γνώμονα τις σαφείς επιταγές του Συντάγματος, να μην υπακούουν και να μην τις εφαρμόζουν ως ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΕΣ, χωρίς τούτο να επισύρει καμία απολύτως πειθαρχική ή άλλη ποινή.

 

Θα ήταν, λοιπόν χρήσιμο, αλλά και επιτακτικό η ειδική γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας, το οποίο όσο και εάν κάποιοι δε θέλουν να λέγεται «ΕΘΝΙΚΗΣ», είναι εν τοις πράγμασι «ΕΘΝΙΚΗΣ» παιδείας, βάσει ρητής συνταγματικής επιταγής, να φρεσκάρει λίγο τη μνήμη της διαβάζοντας και πάλι προσεκτικά τη διάταξη του άρθρου 16§2 του Συντάγματος, ως και το άρθρο 2§§4 & 16 της ως άνω εγκυκλίου του Υπουργείου Παιδείας, αντί να δίδει συνεντεύξεις, που στηρίζονται σε ανύπαρκτα γεγονότα, θολές και ασαφείς κατηγορίες και θέσεις παραβιάζουν κατάφωρα το Ελληνικό Σύνταγμα, στο οποίο υποτίθεται ότι υποχρεούται να υπακούει.

Με εκτίμηση

Ευτύχιος Νικόπουλος