Διαπιστώνοντας την έκταση των αντιδράσεων του ελληνικού λαού, αλλά και τη δυσφορία μιας μικρής ομάδας βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, ο πρωθυπουργός αποφάσισε να καταστήσει συνενόχους όλους ανεξαιρέτως τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος και τον καθέναν προσωπικά.
Προφανώς κατόπιν προ συνεννόησης για ένα τέτοιο κορυφαίο θέμα, ο Γ. Παπανδρέου έβαλε τον ήδη «καμένο» πολιτικά υπουργό Εργασίας Ανδρέα Λοβέρδο να κάνει στροφή 180 μοιρών και εγκαταλείποντας το πέρασμα των αντεργατικών μέτρων μέσω προεδρικού διατάγματος να προτείνει την ψήφιση και των εργασιακών ρυθμίσεων στο κοινοβούλιο, πρόταση που φυσικά αποδέχθηκε ο πρωθυπουργός......
Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που διαφωνούν με τα μέτρα και το δηλώνουν δημοσίως τίθενται έτσι μπροστά στην κρισιμότερη ψηφοφορία της πολιτικής τους σταδιοδρομίας. Τι θα πράξουν; Θα παραμείνουν πιστοί στις θέσεις τους και θα καταψηφίσουν τα μέτρα; Αν το κάνουν, είναι βέβαιο ότι ο Γ. Παπανδρέου θα τους διαγράψει, πράγμα που ίσως σημάνει και το τέλος της πολιτικής σταδιοδρομίας των περισσοτέρων από αυτούς, προσωρινά ή για πάντα, σε αυτό τουλάχιστον το επίπεδο.
Στην προηγούμενη ψηφοφορία κορυφαίας πολιτικής σημασίας, εκείνη για την έγκριση του μνημονίου του ΔΝΤ, τρεις από τους συναδέλφους τους -η Σοφία Σακοράφα, ο Γιάννης Δημαράς και ο Βασίλης Οικονόμου- επέδειξαν το πολιτικό σθένος να υπερασπιστούν μέχρι τέλους τις απόψεις τους και να μην υποκύψουν, πληρώνοντας φυσικά τις συνέπειες. Θα υπάρξουν άραγε μιμητές τους στην ψηφοφορία για το Ασφαλιστικό και τα εργασιακά;
Αγνωστο, αλλά σύντομα θα το μάθουμε με τρόπο που δεν θα επιδέχεται αμφισβήτηση - μέσω της ονομαστικής ψηφοφορίας στη Βουλή.
Η στάση που θα τηρήσουν όσοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έχουν εκδηλώσει δημόσια τη διαφωνία τους με τα μέτρα δεν έχει όμως μόνο προσωπική σημασία. Εχει τεράστια διαπαιδαγωγική σημασία και για τον ελληνικό λαό.
Αν υπαναχωρήσουν τώρα, αναλογιζόμενοι το πραγματικά βαρύτατο προσωπικό πολιτικό τίμημα που καλούνται να καταβάλουν, θα εδραιώσουν την ήδη καθολικώς επικρατούσα λαϊκή αντίληψη ότι «οι πολιτικοί δεν ενδιαφέρονται για απολύτως τίποτα άλλο πέρα από τις καρέκλες τους», συνεισφέροντας έτσι στην περαιτέρω απαξίωση του ήδη μηδαμινού κύρους πολιτικού προσωπικού.
Τουλάχιστον επί δύο δεκαετίες τώρα η περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα αποθεώνει τα «λαμόγια» και όχι τους ρομαντικούς ιδεολόγους της πολιτικής.
Αυτό καθιστά ακόμη δυσκολότερο να υπάρξουν πολιτικοί και δη βουλευτές διατεθειμένοι να προτάξουν τις ιδέες και τις απόψεις τους έναντι του «βολέματος» που τους παρέχει η βουλευτική έδρα και η αέναη ελπίδα υπουργοποίησης.
Να όμως που η ζωή ακόμη και σε τέτοια εποχή έθεσε θέματα που απαιτούν «το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Οχι να πούνε» οι κοινοβουλευτικοί άνδρες και γυναίκες.
Η απόφαση πάντως να περάσουν τα μέτρα από τη Βουλή και όχι μέσω προεδρικού διατάγματος είναι απολύτως σωστή.
Αποτελεί γελοιοποίηση της δημοκρατίας και του ίδιου του κοινοβουλίου η μεθόδευση παράκαμψης της συζήτησης στη Βουλή τόσο κορυφαίων θεμάτων που καταφέρουν τρομερά πλήγματα εναντίον εκατομμυρίων Ελλήνων και σφραγίζουν αρνητικά τη ζωή τους.
Αλίμονο αν επιτρέπεται να ξεγλιστρούν και να μην αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους οι βουλευτές τέτοιες ώρες, σε τόσο κρίσιμα θέματα. Από τι θα κρίνονται, από τις άναρθρες κραυγές τους και τις ατάκες στα τηλεοπτικά παράθυρα;
Πειθαρχία
Εκβιασμός μέσω νέων εκλογών
Η απειλή προκήρυξης νέων πρόωρων εκλογών πριν καν συμπληρωθεί χρόνος από την πανηγυρική νίκη του ΠΑΣΟΚ στις 4 Οκτωβρίου 2009, προβάλλεται από την κυβέρνηση ανεπισήμως ως μέσο συνετισμού των διαφωνούντων βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος και εκβιασμού τους προκειμένου να υπερψηφίσουν τα μέτρα. Συνήθως η απειλή αυτή αποδεικνύεται αποτελεσματική, καθώς οι διαφωνούντες γνωρίζουν ότι δεν θα είναι πλέον ούτε καν υποψήφιοι στις νέες εκλογές και θα πρέπει να περιμένουν αλλαγή ηγεσίας στο κόμμα τους για να τους δοθεί ίσως η δυνατότητα να ξαναδοκιμάσουν την τύχη τους. Σύντομα θα διαπιστώσουμε αν θα λειτουργήσει και αυτή τη φορά.
Γιώργος Δελαστίκ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου