Κι όμως, υπάρχει ένας λόγος που καθιστά το μικροσκοπικό κράτος του Περσικού Κόλπου, καθοριστικής σημασίας για τις γεωστρατηγικές ισορροπίες μιας εξαιρετικά κομβικής περιοχής του πλανήτη…
Πρόκειται για ένα μικρό νησάκι «συμπιεσμένο» ανάμεσα στη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ στις δυτικές ακτές του περσικού Κόλπου, με πληθυσμό ο οποίος δεν ξεπερνά το ένα εκατομμύριο κατοίκους. Και μόνο το γεγονός του νησιωτικού του χαρακτήρα θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι ευνοεί το καθεστώς και την προοπτική κατάπνιξης της εξέγερσης των κατοίκων από τις δυνάμεις ασφαλείας.
Και αυτό μάλιστα να συντελεστεί με το ελάχιστο των διεθνών πολιτικών προβλημάτων – επιπλοκών για το καθεστώς. Ο λόγος είναι ότι η νήσος αποτελεί το «σπίτι» του αμερικανικού 5ου Στόλου ο οποίος έχει σαν αποστολή να διασφαλίσει ότι ο Περσικός Κόλπος θα εξακολουθήσει να είναι ανοικτός, ελεύθερος από κάθε εμπόδιο, ώστε οι υδρογονάνθρακες της Μέσης Ανατολής να φθάνουν εγκαίρως και σε λογικές – όσο γίνεται πλέον – τιμές στις Δυτικές και όχι μόνο αγορές...... Η σημασία της συγκεκριμένης βάσης αποκαλύπτεται και από το γεγονός ότι οι Αμερικανοί αποφάσισαν πρόσφατα να επενδύσουν το ποσό των 580 εκατομμυρίων δολαρίων ώστε να διπλασιάσουν σχεδόν τις δυνατότητες ελλιμενισμού και γενικότερα εξυπηρέτησης των σκαφών που αμερικανικού Ναυτικού. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι σε περίπτωση κατάρρευσης του καθεστώτος δεν θα απειληθεί μόνο η βάση, αλλά στον αέρα θα βρεθεί η συνολική στρατηγική και ο αμυντικός σχεδιασμός των ΗΠΑ για την περιοχή.
Και αυτό μάλιστα να συντελεστεί με το ελάχιστο των διεθνών πολιτικών προβλημάτων – επιπλοκών για το καθεστώς. Ο λόγος είναι ότι η νήσος αποτελεί το «σπίτι» του αμερικανικού 5ου Στόλου ο οποίος έχει σαν αποστολή να διασφαλίσει ότι ο Περσικός Κόλπος θα εξακολουθήσει να είναι ανοικτός, ελεύθερος από κάθε εμπόδιο, ώστε οι υδρογονάνθρακες της Μέσης Ανατολής να φθάνουν εγκαίρως και σε λογικές – όσο γίνεται πλέον – τιμές στις Δυτικές και όχι μόνο αγορές...... Η σημασία της συγκεκριμένης βάσης αποκαλύπτεται και από το γεγονός ότι οι Αμερικανοί αποφάσισαν πρόσφατα να επενδύσουν το ποσό των 580 εκατομμυρίων δολαρίων ώστε να διπλασιάσουν σχεδόν τις δυνατότητες ελλιμενισμού και γενικότερα εξυπηρέτησης των σκαφών που αμερικανικού Ναυτικού. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι σε περίπτωση κατάρρευσης του καθεστώτος δεν θα απειληθεί μόνο η βάση, αλλά στον αέρα θα βρεθεί η συνολική στρατηγική και ο αμυντικός σχεδιασμός των ΗΠΑ για την περιοχή.
Το καθεστώς της χώρας υπό τον σεΐχη Χαμίντ μπιν Ισά Αλ Καλίφα, είναι σουνιτικό, όμως η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι σιίτες, σχεδόν το 0% του πληθυσμού. Και μάλιστα σε μια «γειτονιά» του Περσικού Κόλπου, όπου απέναντι, στις ανατολικές ακτές του, βρίσκεται το σιιτικό Ιράν, το οποίο θεωρεί εαυτόν ως προστάτη των απανταχού σιιτών, ενώ θεωρεί ότι το… πεπρωμένο του έθνους είναι να αποτελέσει τον ηγέτη των απανταχού μουσουλμάνων, σουνιτών και σιιτών (μόνο που οι σιίτες θα έχουν πάντα τον πρώτο λόγο…).
Κατά συνέπεια, είναι λογικό για το Ιράν να ζητά την υιοθέτηση Συντάγματος και την παροχή περισσότερων δικαιωμάτων για τους σιίτες. Και μάλιστα, χωρίς βέβαια η Τεχεράνη να διεκδικεί δημοκρατικά διαπιστευτήρια, στη συγκεκριμένη περίπτωση εμφανίζεται «πολιτικώς ορθή», δηλαδή ότι αποτελεί τη φωνή της λογικής, και δει, της Δυτικής λογικής!
Το σουνιτικό καθεστώς του μικροσκοπικού και αδύναμου στρατιωτικά να αντιμετωπίσει ενδεχόμενη απόπειρα κατάληψής του από το Ιράν, Μπαχρέιν, είναι φυσικό να αναζητεί συμμάχους με σκοπό να αντιμετωπίσει τις στρατηγικές προκλήσεις και ο φυσικός του σύμμαχος δεν θα ήταν άλλος από τη σουνιτική μοναρχική οικογένεια των Σαούντ που κυβερνά τη Σαουδική Αραβία, μια χώρα η οποία διατηρεί καλές γενικά σχέσεις με τις ΗΠΑ, παρά τα κατά καιρούς προβλήματα τα οποία έχουν οδηγήσει το βασίλειο στην προσπάθεια εξοπλισμού του με οπλικά συστήματα υψηλής τεχνολογίας από πηγές άλλες, πέραν των αμερικανικών (π.χ. ευρωπαϊκές).
Την ίδια στιγμή το Ιράν, φαίνεται ότι εμπλέκεται σε εκτεταμένες ψυχολογικές επιχειρήσεις, με αμφιβόλου αξιοπιστίας ιρανικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης να διατυπώνουν απίστευτους – στην κυριολεξία – ισχυρισμούς, σε δημοσιεύματα με έντονο το «άρωμα» της χειραγώγησης από μυστικές υπηρεσίες…
Επικαλούμενα «καλά πληροφορημένες σιιτικές οργανώσεις» υποστηρίζουν ότι η Σαουδική Αραβία έχει στείλει 150 άρματα μάχης και 100 Τεθωρακισμένα Οχήματα Μεταφοράς Προσωπικού (ΤΟΜΑ) για την κατάπνιξη της εξέγερσης στο Μπαχρέιν. Σε μια εξόφθαλμη προσπάθεια μάλιστα να εμπλέξουν και άλλες χώρες ασκώντας πίεση και σε αυτά τα καθεστώτα (το Κατάρ είναι σιιτικό), ισχυρίζονται ότι τα οχήματα διήλθαν μέσω του Κατάρ…
Επίσης, υποστηρίζεται ότι άρματα μάχης στην πρωτεύουσα του Μπαχρέιν εμπόδισαν νοσοκομειακά αυτοκίνητα να εισέλθουν στην περιοχή των συγκρούσεων και να μεταφέρουν τους τραυματίες – διαδηλωτές σε νοσοκομεία. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι δυνάμεις ασφαλείας οι οποίες φέρονται να ξυλοκόπησαν τραυματιοφορείς που παρείχαν τις πρώτες βοήθειες στα θύματα των συγκρούσεων με τις δυνάμεις ασφαλείας.
Δεν αποκλείεται κάποιες από τις ανωτέρω καταγγελίες να αληθεύουν. Αυτή είναι εξάλλου η «αρετή» μιας επιτυχημένης ψυχολογικής επιχείρησης, να «φυτέψει» την παραπληροφόρηση εν μέσω αληθών ειδήσεων.
Το ενδιαφέρον είναι ότι τα δημοσιεύματα αυτά τα αναπαρήγαγαν και σοβαρά υποτίθεται Δυτικά μέσα. Εντύπωση προκαλεί η περιορισμένη διείσδυση τέτοιων «ειδήσεων» στα ελληνικά ΜΜΕ, με τη συνήθη εξαίρεση ολίγων γραφικών που για μία ακόμη φορά επιχείρησαν να πουλήσουν «αποκαλύψεις»…Defencepoint.gr/
Παρακολουθώντας τις εξελίξεις στο μικροσκοπικό κράτος του Μπαχρέιν, στον Περσικό Κόλπο, που φιλοξενεί τον Πέμπτο Αμερικανικό Στόλο, οι ΗΠΑ και η Σαουδική Αραβία επιδεικνύουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για όσα συνταράσσουν το βασίλειο.
Με πληθυσμό σιιτικό στην πλειονότητά του, το Μπαχρέιν κυβερνάται από μια σουνιτική βασιλική οικογένεια, τους Αλ Χαλιφά. Με φόντο την εξέγερση της Αιγύπτου, υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κήρυξαν «ημέρα οργής» την 14η Φεβρουαρίου. Το αποτέλεσμα ήταν να ξεσπάσουν ταραχές σε σιιτικά χωριά και να εκδηλωθούν απόπειρες δημιουργίας ενός «Κινήματος της Πλατείας Ταχρίρ», στο κέντρο της πρωτεύουσας Μανάμα. Οι αντιδράσεις της κυβέρνησης ήταν εξ αρχής σκληρές. Εικόνες που ελήφθησαν από διαδηλωτές και δημοσιεύτηκαν στο Ιντερνετ δείχνουν αστυνομικούς να επιτίθενται σε ειρηνικούς διαδηλωτές.
Τη Δευτέρα, ένας νέος 21 ετών άφησε την τελευταία του πνοή αφού χτυπήθηκε με πλαστική σφαίρα. Την Τρίτη, στην πορεία διαμαρτυρίας μετά την κηδεία του, πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε ένας δεύτερος διαδηλωτής. Την Πέμπτη, οι δυνάμεις ασφαλείας επέδραμαν στην Πλατεία του Μαργαριταριού, όπου είχε κατασκηνώσει πλήθος ατόμων, εκκένωσαν την περιοχή διά της βίας, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τουλάχιστον τέσσερα άτομα. Παρότι η κακοποίηση διαδηλωτών θεωρείται ρουτίνα στο Μπαχρέιν, αυτοί οι θάνατοι είναι οι πρώτοι του «είδους» έπειτα από χρόνια και ενδέχεται να πυροδοτήσουν ακόμη μεγαλύτερη οργή.
«Χθες, ο κόσμος ζητούσε μεταρρύθμιση. Σήμερα λένε “αλλάξτε το καθεστώς”» σημείωσε ο αναλυτής Ναμπεέλ Ρατζάμπ. «Το Μπαχρέιν δεν είναι συνηθισμένο σε τέτοιες ταραχές», παρατήρησε η Γκάλα Ριάνι, ειδική σε θέματα Μέσης Ανατολής. «Οι αρχές θα καταφέρουν να χειριστούν την κατάσταση, όπως έκαναν και στο παρελθόν, αν το πρόβλημα περιοριστεί στη σύγκρουση σουνιτών και σιιτών». Αλλά αυτό είναι ένα μεγάλο «αν». Αυτή τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά, θεωρεί η δημοσιογράφος Ρεέμ Χαλιφά. «Νέοι σουνίτες και σιίτες πορεύονται μαζί στις διαμαρτυρίες και φωνάζουν κοινά συνθήματα. Αυτό δεν το έχουμε ξαναδεί». Οι γυναίκες είναι περισσότερες στις διαδηλώσεις. Ενας λόγος είναι ότι έχουν λιγότερες πιθανότητες να κακοποιηθούν. Η πλειονότητα των ανδρών των δυνάμεων ασφαλείας είναι σουνίτες μουσουλμάνοι από το Πακιστάν, την Υεμένη, τη Συρία και την Ιορδανία. Εχοντας εξασφαλίσει υπηκοότητα με συνοπτικές διαδικασίες και προνομιακή μεταχείριση, εξοργίζουν τους διαδηλωτές. «Μερικοί δεν μιλούν καν αραβικά», διαμαρτυρήθηκε ένας διαδηλωτής. «Δεν πιστεύουν στη σημαία. Πιστεύουν μόνο στο αφεντικό που τους πληρώνει».
Για τον Μπαράκ Ομπάμα, οι εξελίξεις στο Μπαχρέιν αποτελούν έναν ακόμη πονοκέφαλο στο χάος της Μέσης Ανατολής. Ο Πέμπτος Στόλος θεωρείται οχυρό κατά της ιρανικής απειλής. Οπως και στην Αίγυπτο, η αμερικανική πολιτική υπαγορεύεται από την ανάγκη να αγνοηθούν τα νόμιμα αιτήματα του λαού προκειμένου να διατηρηθεί η σταθερότητα. Στη Σαουδική Αραβία επικρατεί επίσης νευρικότητα. Σύμφωνα με την Γκάλα Ριάνι, οι Σαουδάραβες δεν θα διστάσουν να αναμειχθούν εάν οι αρχές δεν θέσουν υπό έλεγχο τους διαδηλωτές. Κάτι τέτοιο θα δημιουργήσει ακόμη μεγαλύτερο πονοκέφαλο στον Μπαράκ Ομπάμα.http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_20/02/2011_433381
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου