Σαν να μην πέρασε ούτε μέρα από τότε που οι Αμερικανοί, ή μάλλον όσοι από αυτούς ανησυχούν για τις πολιτικές ελευθερίες τους, έμειναν εμβρόντητοι από το γεγονός ότι το καθεστώς Μπους παραβίαζε κατάφωρα και συστηματικά το νόμο FlSA που απαγορεύει την παρακολούθηση Αμερικανών πολιτών χωρίς την έκδοση ειδικού εντάλματος. Μάλιστα, είχαμε τότε την περίπτωση ενός ομοσπονδιακού δικαστή που υπηρετούσε στο δικαστήριο FISA και παραιτήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την παραβίαση της νομοθεσίας που αφορούσε στην παρακολούθηση πολιτών....
Και όμως, κανένας δεν αντέδρασε. Η "Εθνική Ασφάλεια" έβαλε τον πρόεδρο και την εκτελεστική εξουσία πάνω από το δίκαιο της χώρας. Συνταγματολόγοι ειδικοί στα περί πολιτικών δικαιωμάτων εξέφρασαν τότε τις έντονες ανησυχίες τους για το ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ αυθαιρετούσε, αδιαφορώντας για τους περιορισμούς που όριζε ο νόμος, αλλά κανένας άλλος δεν έμοιαζε να ενδιαφέρεται για όσα απίστευτα συνέβαιναν.
Έτσι, ενθαρρυμένοι από το επίτευγμά τους εκείνο, την παράβαση της νομοθεσίας, οι τωρινοί εκπρόσωποι της εκτελεστικής εξουσίας ανακοίνωσαν στις αρχές του τρέχοντος έτους ότι το καθεστώς Ομπάμα έχει, έτσι απλά, διεκδικήσει το δικαίωμα να δολοφονεί Αμερικανούς πολίτες στο εξωτερικό, εάν οι πολίτες αυτοί θεωρηθούν ως "απειλή". Το τι ακριβώς συνιστά "απειλή" δεν διευκρινίστηκε και, με αυτό το σκεπτικό, θα μπορούσε κάλλιστα να απαγγελθεί μια θανατική ποινή σε πολίτη μετά από μια υποκειμένική απόφαση ενός ασύδοτου αξιωματούχου.
Και πάλι, τσιμουδιά δεν ακούστηκε ούτε από τους πολίτες ούτε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Και ακριβώς τη στάση αυτή των πολιτών και των μέσων ενημέρωσης εκμεταλλεύθηκε η κυβέρνηση για να προχωρήσει στην εκτέλεση "προδοτών" και "αποστατών" με συνοπτικές διαδικασίες. Και υπάρχει κανείς που να εντοπίζει καλύτερα τους "προδότες" και τους "αποστάτες" από την ίδια την κυβέρνηση με όλα τα προγράμματα παρακολούθησης στη διάθεσή της;
Το πρόβλημα, όμως, με αυτού του είδους τις περιπτώσεις είναι ότι όταν αρχίζουν να εμφανίζονται, δεν σταματούν. Όπως αναφέρει ο Norris, επικαλούμενος αξιωματούχους ασφαλείας του καθεστώτος Ομπάμα, στο επόμενο στάδιο θα ποινικοποιήσουν τον αντίλογο και την άσκηση κριτικής στην κυβέρνηση. Το Μάιο του 2010 η ανακοίνωση από το Στρατηγείο Εθνικής Ασφαλείας αναφέρει: "Ανοίγουμε καινούργιους δρόμους, πέρα από τις παραδοσιακές διακρίσεις μεταξύ πατρίδας και εθνικής ασφαλείας [...]. Το άνοιγμα αυτό στηρίζεται στην αποφασιστική και αμετάκλητη θέση μας όσον αφορά την ανάγκη αποτροπής τρομοκρατικών επιθέσεων που θα στρέφονται εναντίον του αμερικανικού λαού μέσω του πλήρους συντονισμού ενεργειών που έχουμε αναλάβει στο εξωτερικό με τις δράσεις και τις προφυλάξεις που παίρνουμε στο εσωτερικό της χώρας".
Αν ζητούσαμε από τους πολίτες να σχολιάσουν το γεγονός, οι περισσότεροι θα απαντούσαν ότι η "άκρως απαράιτητη" αμερικανική κυβέρνηση δεν θα υπήρχε ποτέ περίπτωση να μην είναι σε θέση να διακρίνει έναν πολίτη που απλά ασκεί το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου από έναν τρομοκράτη ή εχθρό της χώρας. Και όμως, στην πραγματικότητα, οι κυβερνήσεις είχαν πάντα πρόβλημα να κάνουν αυτή τη διάκριση. Ακόμη και ένας από τους ιδρυτές του αμερικανικού κράτους, ο John Adams, με το Ομοσπονδιακό του Κόμμα, είχε ψηφίσει το νόμο περί "Αλλοδαπών και Ανατροπέων", που στόχο είχε τον τότε ρεπουμπλικανικό τύπο.
Ελάχιστοι είναι εκείνοι που, ενώ ασκούν εξουσία, δέχονται τον αντίλογο ή την κριτική, ειδικά όταν είναι εύκολο να καταργήσουν οτιδήποτε θα περιόριζε την εξουσία τους στο όνομα της "εθνικής ασφάλειας". Ο αναπληρωτής σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας John Brennan εξήγησε πρόσφατα ότι υπάρχει ανάγκη λήψης επιπρόσθετων μέτρων, λόγω του αυξανόμενου αριθμού Αμερικανών που έχουν "γοητευτεί από ακραίες ιδεολογίες και οράματα". Σημειωτέον ότι η διατύπωση αυτή υπερβαίνει σε "ζήλο" εκείνη της ανησυχίας για μουσουλμάνους τρομοκράτες.
Για να εξασφαλίσει την κυριαρχία της τόσο πάνω στον πλανήτη όσο και πάνω στους ίδιους τους πολίτες της, η κυβέρνηση των ΗΠΑ καταργεί στην ουσία την 1η Τροπολογία του αμερικανικού συντάγματος, ανάγοντας την άσκηση κριτικής κατά της κυβέρνησης εκ μέρους των πολιτών σε πράξη "εγχώριου εξτρεμισμού", σε κακούργημα, που θα τιμωρείται με εκτέλεση, όπως ακριβώς συνέβαινε στη Γερμανία του Χίτλερ και στη Ρωσία του Στάλιν.
Αρχικά, τα γερμανικά δικαστήρια αντιστάθηκαν στις παράνομες πράξεις του Χίτλερ. Ωστόσο, ο Χίτλερ τελικά επέβαλε τον ναζιστικό νόμο στα δικαστήρια, δημιουργώντας ένα παράλληλο δικαστικό σύστημα, ακριβώς όπως το καθεστώς Μπους έκανε με τα στρατιωτικά δικαστήρια που οργάνωσε. Σύντομα θα δούμε τις αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ να μην έχουν πια καμιά ισχύ, αφού οποιαδήποτε απόφαση θα έρχεται σε αντίθεση με το καθεστώς απλά θα αγνοείται.
Αυτό συμβαίνει ήδη στον Καναδά, ο οποίος έχει μετατραπεί σε κράτος-μαριονέτα των ΗΠΑ. Σε άρθρο του στο ιστολόγιο CounterPunch, ο Andy Worthington καταγράφει την παράνομη δίκη του Καναδού πολίτη Omar Khadr. Τον Ιανουάριο του 2010, το Ανώτατο Δικαστήριο του Καναδά έκρινε ότι ο τρόπος που έγινε η ανάκριση του Khadr αποτελούσε "πράξη που παραβιάζει τις θεμελιώδεις αρχές του δικαίου" και "προσβάλλει τα βασικότερα άρθρα του καναδικού νόμου που αφορούν την μεταχείριση νεαρών κρατουμένων ύποπτων".
Σύμφωνα με την εφημερίδα Toronto Star, το δικαστήριο ανέθεσε στην κυβέρνηση να "διαμορφώσει μια απάντηση που να συνάδει και με τις επιταγές της εξωτερικής της πολιτικής και με τις συνταγματικές υποχρεώσεις της προς τον πολίτη Khadr", αλλά ο πρωθυπουργός-ανδρείκελο του Καναδά, Stephen Harper, αγνόησε το δικαστήριο, επιτρέποντας έτσι στην κυβέρνηση των ΗΠΑ να συνεχίσει την παράνομη και απαράδεκτη μεταχείριση του Καναδού αυτού υπηκόου.
Το συμπέρασμα είναι ότι η 11η Σεπτέμβρη κατέστρεψε κάτι περισσότερο από ανθρώπινες ζωές, το κτιριακό σύμπλεγμα του World Trade Center και την αίσθηση του άτρωτου των Αμερικανών. Κατέστρεψε την ελευθερία, το κράτος δικαίου και το σύνταγμα των ΗΠΑ.
* Ο Paul Craig Roberts υπήρξε συντάκτης της εφημερίδας Wall Street Journal και υφυπουργός οικονομικών των ΗΠΑ. Το τελευταίο βιβλίο του, με τον τίτλο "Πώς χάσαμε την οικονομία" εκδόθηκε πρόσφατα από τις εκδόσεις CounterPunch/AK Press. Το e-mail του είναι: PaulCraigRoberts@yahoo.com.
elliniki-stratigiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου