Το πιστόλι της χρεοκοπίας παραμένει γεμάτο…

Οι επικείμενες περιφερειακές εκλογές φέρνουν σημαντικές αλλαγές στη διοικητική δομή της χώρας. Το πρόβλημα είναι ότι όχι μόνο οι πολίτες, αλλά ούτε τα κόμματα και πολύ περισσότερο ούτε οι υποψήφιοι το έχουν καταλάβει.

Παρακολουθούσα την εβδομάδα που πέρασε τους υποψήφιους περιφερειάρχες των προσεχών εκλογών της μεγαλύτερης περιφέρειας της χώρας σε τηλεοπτική εκπομπή.
Ξιφούλκησαν άπαντες εναντίον αλλήλων με διάφορα επιχειρήματα και κατηγορίες που όμως δεν αφορούσαν την ουσία του θέματος.
Βασική επωδός όλων ήταν η αγωνία οι εκλογές να λάβουν χαρακτήρα αντιμνημονιακής ψήφου προκειμένου να προσελκύσουν τη διάχυτη δυσαρέσκεια που υπάρχει στην κοινωνία για την κατάσταση που έχουμε περιέλθει.....
Ήταν αστείο που ουδείς, ούτε καν ο... υποψήφιος του κυβερνώντος κόμματος που το ψήφισε και το εφαρμόζει, δεν απέφυγε να ταχθεί εναντίον του μνημονίου...

Είμαστε όλοι αντιμνημονιακοί λοιπόν... Ειδικά όσο αυτό δεν έχει κανένα κόστος. Η εποχή της κοινωνίας του «τζάμπα» όμως τελείωσε... Η κοινωνία του «τζάμπα», μια καρικατούρα της χώρας του Ποτέ του Πίτερ Παν...

Όμως κανένας από σύσσωμη την πολιτική ηγεσία του τόπου δεν έχει κάνει τον κόπο να παρουσιάσει ένα σοβαρό και ολοκληρωμένο σχέδιο εξόδου από το μνημόνιο, χωρίς να σταματήσουν να πληρώνονται οι συντάξεις, τα ΑΤΜ να σταματήσουν να πληρώνουν τους μισθούς και τα βενζινάδικα να γεμίζουν τα ντεπόζιτα με βενζίνη...

Οι επικείμενες περιφερειακές εκλογές φέρνουν σημαντικές αλλαγές στη δομή διοίκησης της χώρας, όπως είπαμε στην αρχή. Στη χώρα του «τζάμπα» όμως αυτό θα το καταλάβουν οι ψηφοφόροι αλλά και οι περιφερειάρχες όταν οι τελευταίοι καθίσουν στις νέες καρέκλες τους...

Μέσα στον ορυμαγδό των άσχετων που κοσμούν τα ψηφοδέλτια σαν κράχτες θα εκλεγούν και κάποιοι ικανοί. Αυτό σημαίνει ότι κάποιες περιφέρειες θα έχουν την ευχέρεια να έχουν χαμηλότερη φορολογία από άλλες, αλλά και ευχέρεια να προσελκύσουν επενδύσεις από άλλες περιφέρειες, να λειτουργούν τα σχολεία με καλύτερο τρόπο και πολλά άλλα που θα τα ανακαλύψουμε προσεχώς...

Το ερώτημα είναι πως στη χώρα του «τζάμπα» θα το ανεχτούμε αυτό; Αφού έχουμε συνηθίσει όποιος ξεχωρίζει φανερά να του παίρνουμε το κεφάλι, βγάζουμε όμως το καπέλο σε όποιον ξεχωρίζει στη ζούλα, με φοροδιαφυγές και αρπαχτές.

Η δύναμη που έχουν οι νέοι περιφερειάρχες λοιπόν είναι ίσως μεγαλύτερη από αυτή πολλών υπουργών της κεντρικής κυβέρνησης. Αντί να συζητάνε προεκλογικά σχέδια, αναλώνονται στα αντιμνημονιακά δημοψηφίσματα λες και έχουμε άλλη επιλογή εφικτή επί του παρόντος (αλλά και στο μέλλον αν δεν συμμαζέψουμε πρώτα ασυμμάζευτα).

Η πραγματικότητα της χώρας του «τζάμπα» οδηγείται σε μετωπική με την άλλη πραγματικότητα. Δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια να προβλέψουμε ποια θα κερδίσει. Η πραγματικότητα πάντα στο τέλος έρχεται και επιβάλει τις λύσεις που πρέπει και η σύγχυση υποχωρεί.

Παράδειγμα
Οι αυτοκινητιστές κλείνουν δρόμους και προπηλακίζουν όσους πάνε να εργαστούν γιατί βρίσκουν το ήπιο άνοιγμα του επαγγέλματος οδυνηρό. Την ίδια ώρα η Ε.Ε. παραπέμπει την Ελλάδα γιατί δεν άνοιξε πλήρως το επάγγελμα. Ποιος θα επικρατήσει; Εγώ δεν έχω καμιά αμφιβολία. Από την μία έχουμε ένα όχλο συντεχνιών που η μια επωφελείται προνομίων σε βάρος της άλλης και από την άλλη ένα σχέδιο που εξελίσσεται με το πιστόλι της χρεοκοπίας οπλισμένο στο τραπέζι... 

capital