Γ. Παπανδρέου: «Το δεν γίνεται, να το κάνουμε …ναι, γίνεται»

Μετά το «λεφτά υπάρχουν» και το καθιερωμένο πια «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε», ο Γ. Παπανδρέου σκάρωσε νέο στιχάκι ειδικά για την ομιλία του στα πλαίσια των εγκαινίων της 75ης ΔΕΘ. «Το δεν γίνεται, να το κάνουμε ναι, γίνεται». Τι θέλει να πει ο «ποιητής»; Μήπως …ναι γίνεται να βάλουμε και άλλους φόρους, …ναι γίνεται να κόψουμε και άλλο τους μισθούς, …ναι γίνεται να εξαντλήσουμε και γιατί όχι, να εξοντώσουμε το λαό.

Είπε και άλλα όμορφα στην ομιλία του ο πρωθυπουργός της αλλαγής που δεν μας άφησε να βουλιάξουμε: «Καταβάλαμε μια πραγματικά μεγάλη προσπάθεια. Δώσαμε ένα σκληρό, καθημερινό, αδυσώπητο αγώνα για να σώσουμε την πατρίδα μας από αυτό που μόλις πριν από λίγους μήνες όλοι θεωρούσαν δεδομένο. Τη χρεοκοπία της Ελλάδας. Το θέμα δεν ήταν το αν, αλλά το πότε. Κι όμως. Με αγώνα όλων των Ελλήνων, με σκληρή προσπάθεια, με κόπο, με θυσίες, καταφέραμε να αποτρέψουμε αυτό που και εντός και εκτός της χώρας θεωρούσαν αναπόφευκτο..... Και αν σήμερα διατυπώνονται, ιδιαίτερα στον ξένο τύπο εγκωμιαστικά σχόλια για τη χώρα, για τη βούληση για αλλαγή, εγώ σήμερα θέλω να πω από καρδιάς σε ολόκληρο τον Ελληνικό λαό ότι είναι ο μόνος που αξίζει με το παραπάνω αυτούς τους επαίνους. Γιατί όσα καταφέραμε τους τελευταίους μήνες, τα καταφέραμε μαζί. Η Ελλάδα είμαστε όλοι εμείς. Και, όπως μαζί καταφέραμε να σώσουμε την πατρίδα μας από τη χρεοκοπία, έτσι πιστεύω βαθιά, ότι θα πετύχουμε να αλλάξουμε οριστικά, να αναμορφώσουμε την Ελλάδα».

Εδώ, μάλλον έρχονται να διαφωνήσουν εκατομμύρια Ελλήνων φορολογούμενων πολιτών, οι οποίοι είδαν τους φόρους να αυξάνονται με ταχύτητα φωτός, ενώ την ίδια στιγμή μισθοί, δώρα, επιδόματα και συντάξεις εξανεμίζονταν στο βωμό της σωτηρίας της χώρας από την χρεοκοπία. «Η Ελλάδα είμαστε όλοι εμείς», είπε ο πρωθυπουργός ως άλλος Μακρυγιάννης. Μόνο που ο Στρατηγός Μακρυγιάννης δεν αγόραζε στα πρωτοπαλίκαρά του κινητά των 800 ευρώ με κρατικό χρήμα, την ίδια ώρα που ο λαός πεινούσε και στέναζε κάτω από τον ξένο ζυγό. Ούτε κυκλοφορούσε με λιμουζίνες, ενώ είχε υποσχεθεί ότι θα ανανέωνε όλα τα υπουργικά αυτοκίνητα με υβριδικά μικρού κυβισμού, όταν η τρόικα έβαζε χαράτσια δεξιά και αριστερά.

Συνεχίζει ο πρωθυπουργός την ομιλία του με το γλαφυρό: «Έχει δικαίωμα στην ελπίδα ο Ελληνικός λαός; Η απάντησή μου: Όχι μόνο δικαίωμα έχει αλλά πλέον έχει και κάθε λόγο να ελπίζει. Είμαστε εδώ για όλους όσοι επιθυμούν η χώρα μας να αλλάξει. Που θέλουν να ζήσουν καλύτερα. Με ευκαιρίες και δυνατότητες. Πιστεύω απόλυτα στη δύναμη που έχουμε.» Και κάπου εδώ αρχίζουμε να πιστεύουμε πως μας κάνει πλάκα. Για ποιο δικαίωμα στην ελπίδα μιλάει ο Γ. Παπανδρέου; Για ποιες ευκαιρίες και ποιες δυνατότητες; Άκουσε ο πρωθυπουργός τη φωνή των νέων, που όλοι τους μιλούν για ξενιτεμό και αναζήτηση της ελπίδας και ενός καλύτερου αύριο σε χώρες του εξωτερικού; Ας ρωτήσει κάποιον άνεργο πώς τα βγάζει πέρα, έχοντας ως μόνη έγνοια να μην κρυώσουν το χειμώνα τα παιδιά του, γιατί δεν του φτάνουν τα χρήματα για να πληρώσει την εξίσωση του πετρελαίου θέρμανσης με αυτό της κίνησης. Μάλλον το πρωί που βγαίνει για τρέξιμο και ποδήλατο συναντά μόνο αυτούς που προσφέρουν τη σύνταξη και το μισθό τους για τη σωτηρία της χώρας μας. Ο λαός χόρτασε από λόγια, ωστόσο είναι πολύ κοντά στην ανέχεια και τη λιμοκτονία παρακολουθώντας τους κυβερνώντες να τον χλευάζουν. Επιτέλους όταν ψηφίζονται νόμοι σε αυτή τη χώρα, καιρός είναι να αρχίσουν να ισχύουν για όλους το ίδιο. Δεν γίνεται να κατασπαράζεται κρατικό χρήμα και να πέφτει το βάρος του γεμίσματος των ταμείων σε μισθωτούς και συνταξιούχους μόνο. Η μήπως «το δεν γίνεται, να το κάνουμε …ναι, γίνεται;newsblog