ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! Δεν πάει άλλο!
Ελληνα πατριώτη (ξέχνα τους πατριδέμπορους και τους Νεοελληναράδες). Γίνε λαός-δήμος που την πόλη δυναμώνει. Γίνε πολίτης-οπλίτης της Δημοκρατίας σου, που απαιτεί και διακηρύσσει, με τη φωνή του Περικλή των Αθηναίων, μέσα από τους αιώνες: «Ολοι οι πολίτες είναι ίσοι μπροστά στον νόμο: μέτεστι δε κατά μεν τους νόμους ...; πάσι το ίσον ...; Για τα δημόσια αξιώματα προτιμώνται όχι εκείνοι που ανήκουν σε μια ορισμένη τάξη, ....αλλά εκείνοι που είναι ικανοί και το αξίζουν: κατά δε την αξίωσιν ...; ουκ από μέρους το πλείον ες τα κοινά ή από αρετής προτιμάται». Ακούστε, πρασινογάλαζοι ρουσφετολόγοι. «Ο πλούτος είναι για μας αφορμή για έργα και όχι αιτία για κομπασμό και λόγια: πλούτου τε έργω μάλλον καιρό ή λόγου κόμπω χρώμεθα». Ακούστε, επιχειρηματίες-υπουργοί.
«ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟ ΩΡΑΙΟ και μένουμε απλοί: φιλοκαλούμεν μετ' ευτελείας». Ακούστε, αλαζόνες πρασινογάλαζοι και ροζ καλαμοκαβαλάρηδες. Σπουδαιογελοίοι. «Εχουμε πολίτευμα που δεν ζηλεύει τίποτα από τα πολιτεύματα των άλλων και πιο πολύ είμαστε παράδειγμα παρά μιμούμαστε τους άλλους: χρώμεθα γαρ πολιτεία ου ζηλούση τους των πέλας νόμους. Παράδειγμα δε μάλλον αυτοί όντες ή μιμούμενοι εταίρους». Ακούστε Ευρωπαιόπληκτοι παγκοσμιοχτυπημένοι. Δεν τα μάθατε ακόμη τα μαντάτα, τα εξ Εσπερίας, εσείς σαΐνια του Κωλονακίου; (διορθωτά, προσοχή. Δεν είναι ορθογραφικό λάθος!). Η μετανεωτερικότητα πνέει τα λοίσθια και η ελεύθερη, ασύδοτη, αγορά, άπληστα φουσκωμένη, εξερράγη, αυτοαπορρυθμιζόμενη. Σκορπίζοντας θύμα-τα, παγκοσμιοποιημένα, παγκοσμίως. Ομως υπάρχει και η άλλη Ελλάδα. Αυτή που είναι φυσικό να μην καταλαβαίνουν οι αγράμματοι Ευρωπαίοι (και οι κομπλεξικοί Νεοελληναράδες), που «λένε ελευθερία σαν να λένε χαίρω πολύ, που μιλούν για δικαιοσύνη με ψύχη τοκογλύφου» (Γ. Σεφέρης).
«ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟ ΩΡΑΙΟ και μένουμε απλοί: φιλοκαλούμεν μετ' ευτελείας». Ακούστε, αλαζόνες πρασινογάλαζοι και ροζ καλαμοκαβαλάρηδες. Σπουδαιογελοίοι. «Εχουμε πολίτευμα που δεν ζηλεύει τίποτα από τα πολιτεύματα των άλλων και πιο πολύ είμαστε παράδειγμα παρά μιμούμαστε τους άλλους: χρώμεθα γαρ πολιτεία ου ζηλούση τους των πέλας νόμους. Παράδειγμα δε μάλλον αυτοί όντες ή μιμούμενοι εταίρους». Ακούστε Ευρωπαιόπληκτοι παγκοσμιοχτυπημένοι. Δεν τα μάθατε ακόμη τα μαντάτα, τα εξ Εσπερίας, εσείς σαΐνια του Κωλονακίου; (διορθωτά, προσοχή. Δεν είναι ορθογραφικό λάθος!). Η μετανεωτερικότητα πνέει τα λοίσθια και η ελεύθερη, ασύδοτη, αγορά, άπληστα φουσκωμένη, εξερράγη, αυτοαπορρυθμιζόμενη. Σκορπίζοντας θύμα-τα, παγκοσμιοποιημένα, παγκοσμίως. Ομως υπάρχει και η άλλη Ελλάδα. Αυτή που είναι φυσικό να μην καταλαβαίνουν οι αγράμματοι Ευρωπαίοι (και οι κομπλεξικοί Νεοελληναράδες), που «λένε ελευθερία σαν να λένε χαίρω πολύ, που μιλούν για δικαιοσύνη με ψύχη τοκογλύφου» (Γ. Σεφέρης).
ΓΥΡΝΑ ΤΟΥΣ ΤΗΝ πλάτη Ελληνα πατριώτη. Κλείσε τους την πόρτα.
«Και μην ανοίγεις όσο κι αν χτυπούν / Βροντάνε μα δεν έχουν τι να πουν» (Γ. Σεφέρης).
«Δεν είναι μπρος /Ειν' από πίσω σου / Κρυφός ο οχτρός» (Κ. Βάρναλης).
Ας ξανακάνουμε, λοιπόν, κι εμείς, όλοι μαζί (πολίτες και πολιτικοί), με λογισμό και όνειρο, την πατρίδα μας εκπαιδευτήριο για όλους. Τόπο όπου πολίτες ελεύθεροι, αυτάρκεις, θα αγωνίζονται για την ατομική τους προκοπή και το κοινό συμφέρον. Ελευθερία δεν είναι να κινείσαι «ελευθέρα» μέσα στον ορίζοντα που σου έχουν ορίσει. Να μεγαλώνεις και να διευρύνεις τον ορίζοντα είναι η ελευθερία σου, που πρέπει να την κερδίσεις. «Δεν επιτρέπεται να παραμένει ο άνθρωπος πάνω σ' αυτήν τη γης με τα τέσσερα» (Ο. Ελύτης). Κι αυτά όλα δεν είναι προγονολατρείες και κομπασμοί προγονόπληκτων, αρχαιολάγνων. Το έπος της Ελλάδας συνεχίστηκε. Απόδειξη, οι άνθρωποι που έφτιαξαν τη νεοελληνική πατρίδα.
ΟΙ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΗΣ: αρματολοί και κλέφτες. Καραϊσκάκηδες, Κολοκοτρώνηδες, Αθανάσιοι Διάκοι και άλλοι, τότε. Οι σαλπιγκτές του «ΑΕΡΑ», που έκαναν τον Τσώρτσιλ να διακηρύσσει: «Μέχρι τώρα λέγαμε πως οι Ελληνες πολεμούσαν σαν ήρωες, τώρα θα λέμε πως οι ήρωες πολεμούν σαν Ελληνες». Τα παιδιά της αντίστασης «που τα έλεγαν αλήτες». Οι ποιητές της, κι αυτοί που την τραγούδησαν: Σεφέρης, Ελύτης, Ρίτσος, Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, και τόσοι άλλοι. Ολοι αυτοί έφεραν την Ελλάδα στα πέρατα του κόσμου. Ελληνική. Ατόφια. Αυτοί δεν φράγκεψαν. Κανείς τους δεν στραβώθηκε από το φως της Εσπερίας (Δύσης). Διαφέρουμε από τους Ευρωπαίους και οι Νεοέλληνες, χωρίς να σημαίνει πως είμαστε κατώτεροι ή ανώτεροι. Εχουμε την ιδιοπροσωπία μας. Το δικό μας, νεοελληνικό πρόσωπο, που στα χαρακτηριστικά του φέγγει το φως της Ακρόπολης.
ΚΙ ΑΣ ΤΟ ΕΧΟΥΝ καταφάει αυτό το πρόσωπο τα μαλάματα του παγκοσμιοποιημένου τίποτα. Κι ας το έχει αλλοιώσει αυτό το πρόσωπο η νεοφιλελεύθερη ασύδοτη και αυτοαπορρυθμιζόμενη (τα είδατε τα κατορθώματά της και τα golden boys σφουγγοκώλια της) αγορά. Κι ας το έχει σκάψει αυτό το πρόσωπο το ξεπούλημα της γης, της χώρας, της ιστορίας, της φυσικής ομορφιάς, αυτού του τόπου, που το βάφτισαν επενδύσεις. Πρόσωπα σπαταλημένα. Πρόσωπα που λεηλάτησαν τη ζωή μας. Την ελπίδα μας για ένα καλύτερο αύριο. Καιρός να ξαναγίνουμε άνθρωποι. Να σταματήσουμε να ζούμε «μια ζωή ψυχρή ψαρίσια» (Σεφέρης). Να ονειρευτούμε, ξανά. Να ανασάνουμε καθαρό αέρα. Να ξαναμυρίσουμε την ευωδιά του δάσους, όχι τη δυσωδία του καμένου δέντρου.
ΟΙ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΗΣ: αρματολοί και κλέφτες. Καραϊσκάκηδες, Κολοκοτρώνηδες, Αθανάσιοι Διάκοι και άλλοι, τότε. Οι σαλπιγκτές του «ΑΕΡΑ», που έκαναν τον Τσώρτσιλ να διακηρύσσει: «Μέχρι τώρα λέγαμε πως οι Ελληνες πολεμούσαν σαν ήρωες, τώρα θα λέμε πως οι ήρωες πολεμούν σαν Ελληνες». Τα παιδιά της αντίστασης «που τα έλεγαν αλήτες». Οι ποιητές της, κι αυτοί που την τραγούδησαν: Σεφέρης, Ελύτης, Ρίτσος, Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, και τόσοι άλλοι. Ολοι αυτοί έφεραν την Ελλάδα στα πέρατα του κόσμου. Ελληνική. Ατόφια. Αυτοί δεν φράγκεψαν. Κανείς τους δεν στραβώθηκε από το φως της Εσπερίας (Δύσης). Διαφέρουμε από τους Ευρωπαίους και οι Νεοέλληνες, χωρίς να σημαίνει πως είμαστε κατώτεροι ή ανώτεροι. Εχουμε την ιδιοπροσωπία μας. Το δικό μας, νεοελληνικό πρόσωπο, που στα χαρακτηριστικά του φέγγει το φως της Ακρόπολης.
ΚΙ ΑΣ ΤΟ ΕΧΟΥΝ καταφάει αυτό το πρόσωπο τα μαλάματα του παγκοσμιοποιημένου τίποτα. Κι ας το έχει αλλοιώσει αυτό το πρόσωπο η νεοφιλελεύθερη ασύδοτη και αυτοαπορρυθμιζόμενη (τα είδατε τα κατορθώματά της και τα golden boys σφουγγοκώλια της) αγορά. Κι ας το έχει σκάψει αυτό το πρόσωπο το ξεπούλημα της γης, της χώρας, της ιστορίας, της φυσικής ομορφιάς, αυτού του τόπου, που το βάφτισαν επενδύσεις. Πρόσωπα σπαταλημένα. Πρόσωπα που λεηλάτησαν τη ζωή μας. Την ελπίδα μας για ένα καλύτερο αύριο. Καιρός να ξαναγίνουμε άνθρωποι. Να σταματήσουμε να ζούμε «μια ζωή ψυχρή ψαρίσια» (Σεφέρης). Να ονειρευτούμε, ξανά. Να ανασάνουμε καθαρό αέρα. Να ξαναμυρίσουμε την ευωδιά του δάσους, όχι τη δυσωδία του καμένου δέντρου.
«ΟΛΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ να σκεφτούν λογικά: Ξυνόν έστι πάσι το φρονέειν», φωνάζει ο Ηράκλειτος. Μα, «αν δεν ελπίζεις το ανέλπιστο, δεν πρόκειται να βρεις: εάν μη έλπηται ανέλπιστον, ουκ εξευρήσει» (Ηράκλειτος). Τ' ακούσατε, κύριε πρωθυπουργέ; Τ' άκουσες, λαέ μου «ευκολόπιστε και πάντα προδομένε»;
Ψάξε και βρες τους ηγήτορές σου, τους πολιτικούς σου, που νοιάζονται για σένα. Υπάρχουν. Διάλεξέ τους. Και κλείσε τ' αφτιά σου στους σοβαρογελοίους πολιτικάντηδες. «Και μην ανοίγεις όσο κι αν χτυπούν. Φωνάζουν, μα δεν έχουν τι να πουν» (Σεφέρης).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου