Με μετα- χρονολογημένες επιταγές ζει η αγορά

Κάθε προηγούμενο έχουν ξεπεράσει οι μεταχρονολογημένες επιταγές στην αγορά, αποτελώντας έναν από τους κύριους τρόπους χρηματοδότησης των επιχειρήσεων, μαζί με τις αγορές με πίστωση από τους προμηθευτές και τη χρηματοδότηση από τους ίδιους τους μετόχους.

Την ίδια στιγμή, οι τράπεζες ασχολούνται με τις αναδιαρθρώσεις των χρεών επιχειρήσεων προκειμένου να διασώσουν όσες κρίνονται βιώσιμες και εφαρμόζουν τα πλέον αυστηρά κριτήρια για νέες χρηματοδοτήσεις.

Η έξαρση των μεταχρονολογημένων επιταγών αποτελεί και τη μεγάλη αγωνία της αγοράς, καθώς το ύψος τους έχει ξεπεράσει τα 408 δισ. ευρώ, όντας σχεδόν διπλάσιο από το ύψος του τραπεζικού δανεισμού.....
Είναι ενδεικτικό ότι πρόσφατα ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου κ. Βασίλης Κορκίδης είχε εκφράσει την ανησυχία του για την έξαρση των μεταχρονολογημένων επιταγών, παραθέτοντας στοιχεία σύμφωνα με τα οποία τα συνολικά χρέη του ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα μαζί με τα νοικοκυριά φτάνουν τα 760 δισ. ευρώ (υπερδιπλάσια του δημόσιου χρέους) εκ των οποίων 253 δισ. ευρώ είναι τραπεζικά δάνεια, 41 δισ. ευρώ ληξιπρόθεσμες οφειλές, 58 δισ. ευρώ οι φόροι που πληρώνονται ετησίως, ενώ οι μεταχρονολογημένες επιταγές ξεπερνούν τα 408 δισ. ευρώ.

Την ίδια στιγμή, ο τραπεζικός δανεισμός γίνεται ολοένα και δυσκολότερος, γεγονός που αποτυπώνεται και στους αρνητικούς πλέον ρυθμούς πιστωτικής επέκτασης. Οι τράπεζες περνούν από κόσκινο τα νέα αιτήματα δανειοδότησης από επιχειρήσεις, εξετάζοντας και πάλι ανά τακτά χρονικά διαστήματα την πιστοληπτική φερεγγυότητα της επιχείρησης και ζητώντας πλέον προσωπικές εγγυήσεις από τους επιχειρηματίες.

Όπως αναφέρουν στελέχη τραπεζών στο Capital.gr, το βασικό κριτήριο με το οποίο εξετάζονται πλέον νέα αιτήματα για δανειοδοτήσεις επιχειρήσεων είναι η καλή φήμη του υποψήφιου πελάτη, δηλαδή το καλό του όνομα στην αγορά και η πρότερη καλή συναλλακτική του συμπεριφορά.

Σε επόμενο στάδιο εξετάζεται η δυνατότητα του πελάτη να χρηματοδοτεί και ο ίδιος την επιχείρησή του αντί να ακολουθεί την πρακτική στήριξης σε ξένα κεφάλαια, ενώ σημαντικό κριτήριο για την τράπεζα είναι και η αποδοτικότητα των ιδίων κεφαλαίων της επιχείρησης από την οποία θα κριθεί αν γίνεται καλή διαχείριση των χρημάτων ή όχι.

Επιπλέον, η τράπεζα εξετάζει την ικανότητα του μάνατζμεντ της επιχείρησης, την πορεία του κλάδου στον οποίο δραστηριοποιείται και τις γενικότερες οικονομικές προοπτικές.

Τελευταίος, αλλά εξίσου σημαντικός παράγοντας ειδικά υπό τις παρούσες συνθήκες στις αγορές, είναι οι εξασφαλίσεις που μπορεί να παράσχει ο δανειοδοτούμενος ώστε η τράπεζα να καλύπτεται σε περίπτωση μη ομαλής αποπληρωμής του δανείου.

Σύμφωνα με τους τραπεζίτες, το «απαγορευτικό» για νέα δάνεια προς επιχειρήσεις σημαίνει όταν παρατηρούνται φαινόμενα όπως π.χ.:

* Οι συνολικές βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις της επιχείρησης να διαμορφώνονται σε ποσοστό υψηλότερο του 40% του κύκλου εργασιών
* Οι ημέρες είσπραξης των υποχρεώσεων να είναι διπλάσιες από το μέσο όρο του κλάδου
* Να υπάρχουν αδικαιολόγητα υψηλά διαθέσιμα σε σχέση με το κυκλοφορούν ενεργητικό ή τον κύκλο εργασιών, καθώς επίσης και αποθέματα διπλάσια του μέσου όρου του κλάδου
* Να σημειώνεται πτώση των πωλήσεων άνω του 15%, ζημιές για δύο συνεχείς χρήσεις ή ακόμη και μείωση του μικτού περιθωρίου κέρδους
* Η επιχείρηση να καλύπτει επενδύσεις παγίων με βραχυπρόθεσμο δανεισμό ή με πιστώσεις προμηθευτών
* Η επιχείρηση να παρουσιάζει δυσανάλογη αύξηση των παρεχόμενων πιστώσεων προς την πελατεία ή να έχει αδικαιολόγητη αύξηση των υποχρεώσεών της σε σχέση με τον κύκλο εργασιών της
* Η επιχείρηση να εμφανίζει αρνητικό κεφάλαιο κίνησης που επιβεβαιώνει την εξάρτησή της από βραχυπρόθεσμο δανεισμό.

πηγή