Ήδη, σε άλλο δημοσίευμά της, πριν την κατάρρευση της κυβέρνησης τηςΠορτογαλίας, η αμερικανική εφημερίδα σημείωνε, ότι η Γερμανία “συνεχίζει να πιστεύει, παραδόξως, ότι δεν θα κινδυνεύσει η ίδια, ακόμη και σε περίπτωση διάλυσης της ευρωζώνης”.
Το τελευταίο όμως δημοσίευμα, φυλούσε ράμματα και για την ελληνική “γούνα”, αφού σημειώνει:
“Το ελληνικό και το ιρλανδικό πρόγραμμα διάσωσης μεταθέτουν λανθασμένα ολόκληρο το βάρος της αποπληρωμής των χρεών στους φορολογουμένους, οι οποίοι υφίστανται ήδη πολύ μεγάλη πίεση, αφήνοντας στην άκρη τους πλούσιους πιστωτές, που αποκόμισαν μεγάλα κέρδη δανείζοντας αυτούς που θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι είναι επίφοβοι ως δανειολήπτες”....
Στο ίδιο πνεύμα κινείται και η κριτική που ασκεί ο οικονομικός αναλυτής και πρώην αρχισυντάκτης της Le Monde, Ερίκ Λε Μπουσέ.
“Η Ευρώπη οδηγείται σε αποτυχία διότι έχει ηττηθεί πολιτικά από τις αγορές”, τονίζει χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας “το έλλειμμα αλληλεγγύης μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών” και επαναλαμβάνοντας ότι “τα προγράμματα λιτότητας που εφαρμόζονται αποτελούν πολύ βαρύ φορτίο για τους ευρωπαϊκούς λαούς”.
Ο ίδιος αλλά και πολλοί ακόμη οικονομολόγοι, όπως ο Γερμανός Οτμαρ Ισινγκ (πρώην στέλεχος τηςΕΚΤ) και ο Αμερικανός, Πολ Κρούγκμαν, τονίζουν ότι η αναδιάρθρωση του (ευρωπαϊκού) χρέους είναι ο μόνος δρόμος για να απαλλαχθούν τα υπερχρεωμένα κράτη από το αφόρητο βάρος.
“Τα μέτρα που πρόκειται να συμφωνήσουν οι Ευρωπαίοι σε αυτή τη Σύνοδο Κορυφής είναι αρκετά για μια ακόμη προσωρινή ανάπαυλα, αλλά όχι τα κατάλληλά για μια διαρκή λύση”, καταλήγουν οι “New York Times”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου