Τα μυστικά γκάλοπ Μαξίμου και ΔΝΤ

Η κυβέρνηση βιάζεται να περά­σει όλα τα κρίσιμα νομοσχέδια, αλλά και να κλείσει τις υποθέ­σεις ξεπουλήματος της δημόσιας περι­ουσίας. Προσπαθεί, ακόμη μια φορά, να... προλάβει όλες τις επιθυμίες των επιτηρητών της Ελλάδας προσβλέπο­ντας σε ένα επικοινωνιακό ξεροκόμματο που θα της δώσει παράταση ζωής.

Η κοινωνία βράζει και πολλοί εκτι­μούν πως επαπειλείται ανεξέλεγκτο ξέσπασμα ακόμη και «δι’ ασήμαντον αφορμήν», η κομματική και στελεχική βάση ψάχνει με απόγνωση επιχειρή­ματα νομιμοποίησης της κυβερνητικής πολιτικής, πολλοί βουλευτές όχι μόνο πνέουν μένεα, αλλά και αποτέλεσαν, στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, την αιχμή του αντιπολιτευτικού δόρα­τος, υπουργοί κατσαδιάζουν τον Παπακωνσταντίνου για έλλειψη ενημέρω­σης, εν κρυπτώ αποφάσεις και μετάθε­ση ευθυνών στις πλάτες τους......

Το κλίμα είναι πλέον πολύ βαρύ και στην κυβέρνηση ψάχνουν απεγνωσμέ­να μια πολιτική - επικοινωνιακή ανάσα, καθώς γνωρίζουν ότι με τις επόμενες ρυθμίσεις ανοίγματος των «κλειστών» επαγγελμάτων ίσως διευρυνθούν κα­τά πολύ όχι μόνο οι κοινωνικές ομάδες που θα βρεθούν απέναντι στην κυβέρ­νηση, αλλά και τα απεργιακά κύματα.
Το κλίμα όμως επιβαρύνει μια σειρά μυστικές δημοσκοπήσεις, οι οποίες δί­νουν και παίρνουν όχι μόνο στο Μαξί­μου, αλλά και στην Ουάσιγκτον, σχε­τικά με τις επερχόμενες πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Το κοινό συμπέρασμα των ερευνών αυ­τών είναι ότι τα σύννεφα στο πεδίο της οικονομίας πυκνώνουν επικίνδυνα. Για παράδειγμα η τελευταία έκθεση του ΔΝΤ αποκαλύπτει ότι:

♦ ακόμη κι αν τα μέτρα του μνημονί­ου εφαρμοστούν πλήρως και στην ώρα τους,

♦ ακόμη κι αν η Ελλάδα βγει από την ύφεση και επιστρέψει στην ανάπτυξη το 2012,

♦ ακόμη κι αν ο φοροεισπρακτικός μη­χανισμός δουλέψει στο φουλ, το 201_ η Ελλάδα θα χρωστάει περί τα 40 δισ. ευρώ περισσότερα απ’ ό,τι εκτιμά επισήμως το μνημόνιο.
Εάν λάβετε υπόψη ότι τα έσοδα κι­νούνται σταθερά κάτω από τον στόχο και, παρά τις αλλεπάλληλες παρατά­σεις για την περαίωση, οι εισπράξεις δεν είναι καν στα κατώτατα αποδεκτά επίπεδα, τότε μπορείτε να φανταστεί­τε πού θα κινηθεί ο μπαμπούλας του χρέους. Όλα αυτά αξιολογούνται πίσω από τις κλειστές πόρτες των τροϊκανών, που ενημερώνουν συνεχώς την κυβέρ­νηση ότι «τα πράγματα βρίσκονται σε κρίσιμη καμπή».
Από την άλλη, το Μαξίμου λαμβάνει τα μηνύματα της κοινωνικής οργής και πιέζει «για ένα θετικό νέο». Που δεν είναι άλλο, κατά την εκτίμησή του, από την απόφαση της Ε.Ε. για επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου. Όπως έχουμε γράψει πολλές φο­ρές στο παρελθόν, η κυβέρνηση θέ­λει να πασάρει την εξέλιξη αυτή όχι ως αναγκαία επειδή έπεσαν όλοι έξω στον υπολογισμό όταν γραφόταν η δα­νειακή σύμβαση, αλλά ως επιτυχία και επιβράβευση των προσπαθειών της.
Ξανά με Σαρκοζί
Με το κοινωνικό και πολιτικό κλίμα στο εσωτερικό της χώρας να επιδεινώ­νεται συνεχώς, στη Σύνοδο Κορυφής της περασμένης εβδομάδας ο πρωθυ­πουργός παρέμεινε απομονωμένος, άνευ ουσιαστικών διμερών επαφών, και δεν κατάφερε να αποσπάσει ούτε καν προφορικά τη δέσμευση ότι οι εταίροι του θα πουν το «ναι» χωρίς αντιρρήσεις στο θέμα της παράτασης. Κεντρικός πυ­ρήνας των σκεπτικιστών παραμένει η Γερμανία, η οποία θέλει πρώτα να δει υλοποίηση των εξαγγελιών και μετά να προχωρήσει στην επικύρωση.
Οι τελευταίες όμως μυστικές με­τρήσεις δείχνουν ότι ο προϋπολογι­σμός εφαρμόζεται μετά δυσκολίας και είναι πια κοινή πεποίθηση πως οι διαρθρωτικές αλλαγές που έχουν εξαγγελθεί για το 2011 θα απορρυθμίσουν όχι μόνο τον κρατικό μηχανι­σμό, αλλά και την κοινωνία ολόκλη­ρη.  Το  σαρωτικό   μοντέλο  προεξοφλείται ότι θα παραλύσει τη χώρα για χρόνια καθιστώντας την εφαρμογή των μεγάλων αλλαγών εξαιρετικά δύ­σκολη.
Γι’  αυτό η κυβέρνηση φαίνεται πως παραχωρεί γη και ύδωρ στους Γάλλους ώστε να μεσολαβήσουν και να απο­σπαστεί η σύμφωνη γνώμη του Βερο­λίνου για την επιμήκυνση μέσα στον Ιανουάριο. Επί τούτου ο Γ. Παπανδρέου αναχωρεί για το Παρίσι στις 6 Ιανουαρί­ου (ανήμερα των Φώτων) ώστε να συ­ναντηθεί εκ νέου με τον Σαρκοζί.
Διαμεσολαβητής
Οι Γάλλοι, βλέποντας την πρεμού­ρα της Αθήνας, «κόλλησαν» στις δια­πραγματεύσεις και την απαίτησή  τους για την αγορά γαλλικών εξοπλιστικών προγραμμάτων προκειμένου να παί­ξουν τον ρόλο του διαμεσολαβητή.
Παρά τη δραματική λιτότητα που μας έχει επιβληθεί, το εμπόριο όπλων παραμένει το υπ’  αριθμόν ένα συμφέ­ρον για τις Γαλλία και Γερμανία, με το Παρίσι ωστόσο να κοιτάζει πλέον τα του οίκου του, καθώς έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους και εκ­θέσεις για υπερβολικό γαλλικό χρέος «που θα αυξηθεί απότομα τα επόμενα χρόνια».
Τα πράγματα όμως είναι πλέον πολύ ζόρικα στην Ευρώπη για τον πρωθυ­πουργό και την κυβέρνηση και μάλιστα σε κορυφαίο επίπεδο. Τρανταχτό πα­ράδειγμα η περίπτωση του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ. Αν και παραδοσιακός σύμμα­χος της Ελλάδας (παντός κυβερνητικού σχήματος μάλιστα), ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου έχει γυρίσει την πλάτη στον ομόλογό του της Ελλάδας.
Μετά την έκταση που πήραν οι δηλώ­σεις του περί «διαφθοράς» στο περιθώ­ριο της συνόδου του ΔΝΤ τον περασμέ­νο Σεπτέμβριο και τον τρόπο που το δι­αχειρίστηκε η κυβέρνηση, το κλίμα χά­λασε. Για την ακρίβεια «πάγωσε» όταν ο πρόεδρος του Eurogroup αντιλήφθη­κε πως η ηγεσία της κυβέρνησης, παί­ζοντας το χαρτί της Ουάσιγκτον, προ­σπαθούσε να εκβιάσει αποφάσεις της ευρωζώνης με πρόσχημα την προθυμία του ΔΝΤ να μας... «εξυπηρετήσει» με διμερή δάνεια όποτε το χρειαστούμε.
Ο Γιούνκερ, πρώτη φορά, δέχθηκε (μάλλον... επεδίωξε) να πάρει δημοσι­ότητα η συνάντησή του με τον πρόεδρο της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά στο περιθώριο της συνεδρίασης του ΕΛΚ στις Βρυξέλ­λες. Την ίδια στιγμή μάλιστα αρνήθηκε συνάντηση με τον Γ. Παπανδρέου προφασιζόμενος φόρτο εργασίας λόγω της Συνόδου Κορυφής που βρισκόταν σε εξέλιξη.
Στρατιά μόνιμων επιτηρητών

Ενόψει ενός θερμού Ιανουαρίου, στη διάρκεια του οποίου μπορεί να κυριαρ­χήσουν οι απεργίες από τα - διαρκώς αυ­ξανόμενα - θιγόμενα στρώματα, η Κομισι­όν ετοιμάζεται να στείλει στρατιά μόνιμων επιτηρητών που θα δραστηριοποιηθούν σε όλους τους τομείς της οικονομίας, σε όλα τα καίρια υπουργεία και στον κρατικό φο-ροεισπρακτικό μηχανισμό.
Οι επιτελείς της Κομισιόν - οι θέσεις των οποίων έχουν ήδη προκηρυχθεί –  θε­ωρούνται «υπηρεσιακοί». Το πραγματικό παιχνίδι εξουσίας ασκούν όμως μεγαλο-παράγοντες του ΔΝΤ, οι οποίοι βρίσκο­νται μόνιμα στην Αθήνα (δεν τους ξέρει το ευρύ κοινό) και έχουν καθημερινές παρασκηνιακές επαφές με πρόσωπα που θεωρούν ότι μπορούν να επηρεάσουν τις εξελίξεις.
Οι ελληνικές διαμαρτυρίες κατάφε­ραν μόνο να «χαρίσουν» στον Παπαν­δρέου έναν θερμό εναγκαλισμό κατά τη διάρκεια της οικογενειακής φωτο­γραφίας από πλευράς Γιούνκερ, άνευ όμως ουσίας. Το ίδιο συνέβη και με την περίφημη συνάντηση έξι λεπτών (όπως διέρρευσαν οι του Μαξίμου) που υποτί­θεται πως είχε ο πρωθυπουργός με την Άνγκελα Μέρκελ.
Όπως έμαθε το «Π», η συνάντηση αυ­τή δεν ήταν τίποτε άλλο από μια κουβέ­ντα... στα όρθια, την ώρα που έμπαινε η καγκελάριος στην αίθουσα του συμ­βουλίου και χαιρετούσε τους ηγέτες που βρίσκονταν ήδη εκεί. Οι κάμερες έδειξαν τον Παπανδρέου να μιλάει, τη Μέρκελ να κάνει ότι ακούει και μετά έγινε γνωστό ότι η συζήτηση περιστρε­φόταν γύρω από τη δράση των οίκων αξιολόγησης στην Ευρώπη. Ουδείς λό­γος δηλαδή για το θέμα της επιμήκυν­σης, το οποίο κυρίως ενδιέφερε την ελ­ληνική κυβέρνηση.
Στην Ευρώπη παραμένει η εντύπωση ότι οι λεγόμενες «μεταρρυθμίσεις» αρ­γούν και ότι οι καθυστερήσεις ευνοούν τις κοινωνικές αντιδράσεις. Η Κομισιόν ενημερώνεται για τις εξελίξεις, αλλά και τις πολιτικές αντιδράσεις στα νομο­σχέδια - σκούπα τόσο εντός του ΠΑΣΟΚ όσο και στα άλλα κόμματα.
Υψηλά ιστάμενος αξιωματούχος του Ταμείου ανέφερε στο «Π» ότι είναι θέμα χρόνου η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και η νέα δανειοδότηση εκ μέρους του Ταμείου (μαζί με την επιμήκυνση) και ότι ο χρόνος θα εξαρτηθεί από τη συμπε­ριφορά των αγορών προς την Πορτογαλία και την Ισπανία και το πότε θα ξεκαθαρι­στεί «εάν επιβιώνουν εκτός μηχανισμού ή όχι».
Πάντως, με τη συζήτηση του προϋπο­λογισμού στη Βουλή διαφάνηκε ότι η στε­λεχική βάση του ΠΑΣΟΚ έχει αρχίσει να θορυβείται με τη διάσταση που παίρνει η δυσαρέσκεια της κοινωνίας. Και άρχισαν να ενδιαφέρονται ενεργότερα για τα του μνημονίου, με αποτέλεσμα πολλοί να εκ­φράζουν επισήμως την άποψη ότι «τα νού­μερα δεν βγαίνουν».
Το αξιοπερίεργο είναι ότι γραμμή αμ­φισβήτησης των στόχων του μνημονίου «άνοιξαν» ξαφνικά και μεγαλοεκδότες, μέσω τηλεοπτικών σταθμών και εφημε­ρίδων που μέχρι τώρα προωθούσαν στην κοινή γνώμη ότι το μνημόνιο ήταν η μόνη λύση. Προσέφεραν δε αμέριστη κάλυψη τόσο στις γκάφες του Παπακωνσταντίνου όσο και στις αντιφάσεις του Μαξίμου, που άλλα έλεγε και άλλα έκανε.
Πτώχευση και με τη βούλα
Οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής, με τη σύμφωνη γνώμη του Παπανδρέου, επικύρωσαν ουσιαστικά τις προτάσεις της Γερμανίας και πλέον, από το 2013 και μετά, όποια χώρα δεν μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέ­ος της θα προβαίνει σε εθελοντική ελεγχόμενη πτώ­χευση με παράλληλο κούρεμα των ομολόγων της και με τη συμμετοχή ιδιωτών.
Να υπενθυμίσουμε ότι στη Σύνοδο του Οκτωβρίου, όταν είχε πρωτοτεθεί το θέμα, ο πρωθυπουργός δή­λωσε ότι τάσσεται κατά μιας τέτοιας πρότασης, «που ωθεί τις χώρες προς τη χρεοκοπία», και χαρακτήρισε τη στάση της Γερμανίας «αντι-ευρωπαϊκή». Τα παπα­γαλάκια, μάλιστα, διέρρεαν ότι ο Παπανδρέου σκό­πευε να ηγηθεί πρωτοβουλίας με τη συμμετοχή των χωρών του Νότου ώστε να μπλοκάρει τις γερμανικές βλέψεις.
Τελικά τίποτε απ’ όλα αυτά δεν έγινε. Ο πρωθυπουργός στις Βρυξέλλες είπε σε όλα «ναι» φέρνοντας τη χώρα μας και επισήμως ένα βήμα πριν από την ελεγχόμενη πτώχευση. Και δεν του ζητήθηκε καμία ευθύνη. Δεν υπήρξε καμία στρατηγική, θέση ή «πάλη» υπέρ των συμφερόντων της Ελλάδας. Ακόμη μια φορά ήμασταν απλοί παρατηρητές των εξελίξεων, οι οποίες τρέχουν εις βάρος του συμφέροντος της χώρας και των Ελλήνων πολιτών.
Κατά τα άλλα, ο πρωθυπουργός, ο οποίος είχε δώσει εντολή στον υπουργό Οικονομικών να περάσει τα δύ­σκολα νομοσχέδια μέσα στις γιορτές, όταν ο πολύς κόσμος θα αδιαφορεί για την ειδησεογραφία, μόλις προχθές, ίσως υπό το βάρος της έντονης κριτικής από κομματικούς βουλευτές στη συζήτηση για τον προϋ­πολογισμό, μετέθεσε τις ρυθμίσεις για το άνοιγμα των «κλειστών» επαγγελμάτων για μετά τις γιορτές. Τίποτε δεν είναι πλέον εύκολο για την κυβέρνηση, η οποία, όπως όλα δείχνουν, βολοδέρνει... ακυβέρνητη!

topontiki