Κάποτε υπήρχαν καλλιτέχνες "επαναστάτες". Ο Θεοδωράκης, ο Κατράκης, ο Αλεξανδράκης και τόσοι άλλοι επαναστατούσαν. Σήμερα...
Aπό τους πιο παραγωγικούς καλούς αλλά και αθόρυβους έλληνες ηθοποιούς των τελευταίων 50 χρόνων είναι και ο Γιώργος Κωνσταντίνου. Ο Γιώργος υπήρξε πάντα ο πρωταγωνιστής, που κρατούσε χαμηλούς τόνους σε όλες τις δουλειές του μη απασχολώντας ποτέ τα ΜΜΕ με την προσωπική του ζωή κάτι πολύ σπάνιο για ηθοποιό. Ο εξαίρετος ηθοποιός σε συνέντευξή στα Επίκαιρα της προηγούμενης εβδομάδος άνοιξε την καρδιά του και είπε πολλά. Αναφέρθηκε στην οικονομική εξαθλίωση του τόπου την οποία και αποκάλεσε "Έγκλημα χωρίς ένοχο" μιλώντας για έναν οικονομικό πόλεμο μέσα σε ένα τούνελ που δεν υπάρχει γυρισμός.....
Διαβάστε παρακάτω κάποιες από τις ερωτήσεις του Νίκου Νικολιζα και τις απαντήσεις του δημοφιλούς ηθοποιού:
Διαβάστε παρακάτω κάποιες από τις ερωτήσεις του Νίκου Νικολιζα και τις απαντήσεις του δημοφιλούς ηθοποιού:
Κάποτε υπήρχαν καλλιτέχνες "επαναστάτες". Ο Θεοδωράκης, ο Κατράκης, ο Αλεξανδράκης και τόσοι άλλοι επαναστατούσαν. Σήμερα...
Φρόντισε το σύστημα να κάνει ένα λαό μαλθακό, ένα λαό ο οποίος αποδέχεται τα πάντα. Έκανε ένα μεγάλο κομμάτι του λαού να είναι σε οικονομική κατάπτωση και κατάθλιψη, ο οποίος, λόγω του μεροκάματου, δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι και δεν ενδιαφέρεται για επανάσταση. Αυτό μου θυμίζει τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως όπου εκεί ήταν χιλιάδες οι οποίοι θα μπορούσαν να πνίξουν τους πεντακόσιους στρατιώτες που τους φύλαγαν. Όμως η πείνα και το αίσθημα της αυτοσυντήρησης τους είχε κάνει να σκύψουν το κεφάλι και να υπομένουν τα βασανιστήρια. Φοβάμαι πως έτσι έχει γίνει με το ελληνικό λαό. Αντί να βάλουμε κάτω το μυαλό μας και να ψάξουμε να βρούμε πώς θα κάνουμε μια επανάσταση στο πεζοδρόμιο, ψάχνουμε το μεροκάματο για να ζήσουν τα παιδιά μας.
Το θέατρο σχεδόν πάντα έδινε μηνύματα πολιτικά. Πιστεύετε πως σήμερα μεταδίδει μηνύματα στο λαό;
Το θέατρο κάνει επανάσταση. Υπήρχαν και υπάρχουν έργα τα οποία ξεσήκωναν το λαό, ανέβαζαν το αίσθημά του, έδιναν μηνύματα, όμως όλος αυτό ο λαός δεν έβγαινε έξω για να καταστρέψει ή για να κάνει βανδαλισμούς. Στην προκειμένη περίπτωση, αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι τα μηνύματα που περνάει στο νεαρό κόσμο. Γιατί η ζωή σήμερα και η διασκέδαση δεν είναι μόνο μπαρ, τσιγάρα, ποτά αλλά και τα βαθύτερα νοήματα, τα οποία πρέπει να αντιληφθούν οι νέοι. Δηλαδή οι νέοι πρέπει να αντισταθούν απέναντι στην εξουσία της εκμετάλλευσης. Γιατί εξουσία σημαίνει πάντα εκμετάλλευση και ποτέ δεν υπάρχει αμερόληπτη εξουσία. Όλοι θέλουν την εξουσία για πάρτη τους. Ο λαός είναι που πληρώνει σε όλες τις περιπτώσεις.
Αλήθεια έχετε ξαναδεί τόσο μεγάλη κατάθλιψη, η οποία να έχει "πνίξει" τον ελληνικό λαό και την Ελλάδα απ' άκρη σ' άκρη;
Μου θυμίζεις πολύ άσχημες φάσεις που έχει περάσει η Ελλάδα. Πιστεύω πως περάσαμε και χειρότερες καταστάσεις, όπως ήταν ο Εμφύλιος, ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, η δικτατορία. Όμως αυτό που πονάει σήμερα περισσότερο είναι ότι η Ελλάδα, τουλάχιστον φαινομενικά, έδειχνε να έχει ευημερία και ξαφνικά βρέθηκε να είναι σε αυτή τη κατάθλιψη, σε αυτή την εξαθλίωση. Κι ενώ όλοι γνωρίζουμε από που προήλθε όλη αυτή η δυστυχία, δεν είδα κανέναν να κατεβαίνει στα πεζοδρόμια, ώστε η Πολιτεία να λάβει τα μέτρα που έπρεπε να λάβει. Σε μια άλλη περίοδο, αν συνέβαιναν όλα αυτά, πραγματικά θα γινόταν επανάσταση και θα έλεγαν: "Όσοι κυβέρνησαν και όσοι είναι ένοχοι να συλληφθούν". Και μετά θα ασχολούνταν με το κομμάτι του λαού και θα έβλεπαν αν πεινάει ή όχι. Τώρα σκύψαμε το κεφάλι και είπαμε: "Ναι, πρέπει να πληρώσουμε όλοι". Γίνεται να μην υπάρχει ένοχος για όλα αυτά τα δεινά; Ποιος έφερε την Ελλάδα σε αυτή τη κατάσταση; Που είναι οι ένοχοι; Ποιος ξεκίνησε τη καταστροφή; Υπάρχει έγκλημα χωρίς ένοχο και αθώοι που ενοχοποιούνται. Είναι απίστευτο να καθόμαστε και να υπομένουμε όλα αυτά τα οικονομικά μέτρα εξαθλίωσης. Στην ουσία, μας λένε" Όλη αυτή η δυστυχία δεν ξεκίνησε από πουθενά". Έχουν τόσο θράσος, που μας λένε: "Μαζί τα φάγαμε". Και στην ουσία το μόνο που έφαγε ο λαός με αυτούς είναι που ζητούσε μια σύνταξη και ένα μεγαλύτερο κομμάτι ψωμιού για να θρέψει την οικογένειά του. Αλήθεια, αυτό εννοούν "Μαζί τα φάγαμε" και αυτό έφερε την καταστροφή στον τόπο μας;
Φρόντισε το σύστημα να κάνει ένα λαό μαλθακό, ένα λαό ο οποίος αποδέχεται τα πάντα. Έκανε ένα μεγάλο κομμάτι του λαού να είναι σε οικονομική κατάπτωση και κατάθλιψη, ο οποίος, λόγω του μεροκάματου, δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι και δεν ενδιαφέρεται για επανάσταση. Αυτό μου θυμίζει τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως όπου εκεί ήταν χιλιάδες οι οποίοι θα μπορούσαν να πνίξουν τους πεντακόσιους στρατιώτες που τους φύλαγαν. Όμως η πείνα και το αίσθημα της αυτοσυντήρησης τους είχε κάνει να σκύψουν το κεφάλι και να υπομένουν τα βασανιστήρια. Φοβάμαι πως έτσι έχει γίνει με το ελληνικό λαό. Αντί να βάλουμε κάτω το μυαλό μας και να ψάξουμε να βρούμε πώς θα κάνουμε μια επανάσταση στο πεζοδρόμιο, ψάχνουμε το μεροκάματο για να ζήσουν τα παιδιά μας.
Το θέατρο σχεδόν πάντα έδινε μηνύματα πολιτικά. Πιστεύετε πως σήμερα μεταδίδει μηνύματα στο λαό;
Το θέατρο κάνει επανάσταση. Υπήρχαν και υπάρχουν έργα τα οποία ξεσήκωναν το λαό, ανέβαζαν το αίσθημά του, έδιναν μηνύματα, όμως όλος αυτό ο λαός δεν έβγαινε έξω για να καταστρέψει ή για να κάνει βανδαλισμούς. Στην προκειμένη περίπτωση, αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι τα μηνύματα που περνάει στο νεαρό κόσμο. Γιατί η ζωή σήμερα και η διασκέδαση δεν είναι μόνο μπαρ, τσιγάρα, ποτά αλλά και τα βαθύτερα νοήματα, τα οποία πρέπει να αντιληφθούν οι νέοι. Δηλαδή οι νέοι πρέπει να αντισταθούν απέναντι στην εξουσία της εκμετάλλευσης. Γιατί εξουσία σημαίνει πάντα εκμετάλλευση και ποτέ δεν υπάρχει αμερόληπτη εξουσία. Όλοι θέλουν την εξουσία για πάρτη τους. Ο λαός είναι που πληρώνει σε όλες τις περιπτώσεις.
Αλήθεια έχετε ξαναδεί τόσο μεγάλη κατάθλιψη, η οποία να έχει "πνίξει" τον ελληνικό λαό και την Ελλάδα απ' άκρη σ' άκρη;
Μου θυμίζεις πολύ άσχημες φάσεις που έχει περάσει η Ελλάδα. Πιστεύω πως περάσαμε και χειρότερες καταστάσεις, όπως ήταν ο Εμφύλιος, ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, η δικτατορία. Όμως αυτό που πονάει σήμερα περισσότερο είναι ότι η Ελλάδα, τουλάχιστον φαινομενικά, έδειχνε να έχει ευημερία και ξαφνικά βρέθηκε να είναι σε αυτή τη κατάθλιψη, σε αυτή την εξαθλίωση. Κι ενώ όλοι γνωρίζουμε από που προήλθε όλη αυτή η δυστυχία, δεν είδα κανέναν να κατεβαίνει στα πεζοδρόμια, ώστε η Πολιτεία να λάβει τα μέτρα που έπρεπε να λάβει. Σε μια άλλη περίοδο, αν συνέβαιναν όλα αυτά, πραγματικά θα γινόταν επανάσταση και θα έλεγαν: "Όσοι κυβέρνησαν και όσοι είναι ένοχοι να συλληφθούν". Και μετά θα ασχολούνταν με το κομμάτι του λαού και θα έβλεπαν αν πεινάει ή όχι. Τώρα σκύψαμε το κεφάλι και είπαμε: "Ναι, πρέπει να πληρώσουμε όλοι". Γίνεται να μην υπάρχει ένοχος για όλα αυτά τα δεινά; Ποιος έφερε την Ελλάδα σε αυτή τη κατάσταση; Που είναι οι ένοχοι; Ποιος ξεκίνησε τη καταστροφή; Υπάρχει έγκλημα χωρίς ένοχο και αθώοι που ενοχοποιούνται. Είναι απίστευτο να καθόμαστε και να υπομένουμε όλα αυτά τα οικονομικά μέτρα εξαθλίωσης. Στην ουσία, μας λένε" Όλη αυτή η δυστυχία δεν ξεκίνησε από πουθενά". Έχουν τόσο θράσος, που μας λένε: "Μαζί τα φάγαμε". Και στην ουσία το μόνο που έφαγε ο λαός με αυτούς είναι που ζητούσε μια σύνταξη και ένα μεγαλύτερο κομμάτι ψωμιού για να θρέψει την οικογένειά του. Αλήθεια, αυτό εννοούν "Μαζί τα φάγαμε" και αυτό έφερε την καταστροφή στον τόπο μας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου