Την Παρασκευή κατατέθηκε προς επικύρωση στην τουρκική εθνοσυνέλευση η συμφωνία μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας για την κατασκευή ηλεκτροπαραγωγού πυρηνικού σταθμού…
Ο σταθμός θα βρίσκεται πλησίον του λιμανιού της Μερσίνας (το αρχαίο Ζεφύριον). Πρόκειται για μια επένδυση ύψους 18-20 δισεκατομμυρίων δολαρίων η οποία θα περιλαμβάνει, έκτος της μονάδας, και μια εταιρία πυρηνικής μηχανικής. Το έργο θα φέρει εις πέρας μια κοινοπραξία ρωσικών και τουρκικών εταιριών ανάμεσα στις οποίες και η ρωσική κρατική εταιρία Rosatom.....
Η συμφωνία προβλέπει την χρήση πυρηνικού καύσιμου το οποίο θα αγοράζεται από τη Ρωσία, όπου και θα επιστρέφονται τα απόβλητα της πυρηνικής διαδικασίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνει η κοινοπραξία στη δημοσιότητα, ο πυρηνικός σταθμός θα λειτουργήσει σε απόλυτη συμφωνία με τους κανονισμούς της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας.
Χωρίς να υπάρχουν επαρκείς πληροφορίες, πολλοί αναλυτές θεωρούν πολύ πιθανή την προμήθεια ενός αντιδραστήρα τύπου VVER-1200 συμπιεσμένου ύδατος, έναν τύπο ο οποίος λίγα κοινά στοιχεία έχει με τον CANDU τον οποίο παλαιότερα η Άγκυρα είχε συμπεριλάβει στα σχέδιά της. O CANDU θεωρούνταν ιδιαίτερα προβληματικός από άποψη διεθνούς ασφάλειας διότι καύσιμο δεν θα αποτελούσε το εμπλουτισμένο ουράνιο αλλά το φυσικό ουράνιο, ενώ η λειτουργία του θα μπορούσε να παράξει σχεδόν διπλάσιες ποσότητες πλουτωνίου υψηλής καθαρότητας από έναν συμβατικό αντιδραστήρα, υλικού κατάλληλου και απαραίτητου για πυρηνικά όπλα.
Στην περίπτωση του VVER-1200, θεωρητικά, κι εφόσον το σύνολο της διαδικασίας (προμήθεια υλικού, χρήση του στη μονάδα και επαναπατρισμός των αποβλήτων) είναι αυστηρά προκαθορισμένο από τη Ρωσία, ο κίνδυνος για χρήση του αντιδραστήρα για την παραγωγή υλικού κατάλληλου για όπλα μαζικής καταστροφής παραμένει περιορισμένος. Εντούτοις, η συμφωνία Τουρκίας – Ρωσίας δεν αποκρύπτει την ακμάζουσα συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών στον ενεργειακό τομέα. Για τη Μόσχα, εξάλλου, η Τουρκία αναδεικνύεται σε σημαντικό ενεργειακό εταίρο στην περιοχή, έχοντας στο ενεργητικό του τη συνεργασία στον αγωγό φυσικού αέριου Blue Stream, τον South Stream, και τον αγωγό πετρελαίου Σαμσούντας – Τσεϊχάν.
Ταυτόχρονα, η επένδυση της Τουρκίας σε πυρηνικές ηλεκτροπαραγωγές μονάδες καταδεικνύει τις κλιμακούμενες ενεργειακές ανάγκες της ταχέως αναπτυσσόμενης γείτονος αλλά ίσως και μια μεσο-μακροπρόθεσμη στρατηγική για τη διαμόρφωση ενός ενεργειακού άξονα Ρωσίας – Τουρκίας με απώτερο σκοπό πιθανόν και τη Ρωσική «κατανόηση» στον περιφερειακό ρόλο που η Τουρκία φιλοδοξεί να διαδραματίσει για τις επόμενες δεκαετίες στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή. Τα παραπάνω δεν συνεπάγονται, βέβαια, τη ριζική ανατροπή των γεωπολιτικών δεδομένων που παραδοσιακά θέλουν τις δύο χώρες να ανταγωνίζονται για την επιρροή σε μια ευρύτατη γεωγραφική περιοχή.
defencepoint
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου