Είναι αργά για δάκρυα

Ο χώρος του Τύπου βρίσκεται σε αναβρασμό. 

Η κρίση οδηγεί σε  απώλειες θέσεων εργασίας, αφού τα διαφημιστικά έσοδα των επιχειρήσεων του κλάδου είναι μικρότερα από άλλες χρονιές και το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τις συσσωρευμένες ζημίες των προηγούμενων ετών δημιουργεί ένα εκρηκτικό κλίμα. Η ΕΣΗΕΑ απαιτεί να μην γίνουν απολύσεις και γι΄ αυτό τον σκοπό προχωρά σε απεργίες. Το πρόβλημα του Τύπου, όμως, δεν είναι αυτό!

Ας πούμε ότι οι ζημιογόνες επιχειρήσεις δεν προχωρήσουν σε περικοπές. Ποιος θα πληρώσει τους μισθούς των εργαζομένων που θα παραμείνουν στις θέσεις τους .....με την παρέμβαση των συνδικαλιστικών τους οργάνων;  Ή οι συνδικαλιστικοί αγώνες θα φέρουν αυξημένες πωλήσεις στις εφημερίδες και αυξημένα διαφημιστικά έσοδα;

Εδώ και χρόνια ο Τύπος στην Ελλάδα έχει ξεφύγει από το ρόλο του και έχει γίνει συνιδιοκτήτης στην πολυκατοικία της εξουσίας. Αντί να ελέγχει την εξουσία, έκανε «παιγνίδι» μαζί με την εξουσία. Φυσικό ήταν λοιπόν να απαξιωθεί στα μάτια του κόσμου και οι πωλήσεις των εφημερίδων να κατρακυλήσουν σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα. Το προϊόν που λέγεται εφημερίδα, κανάλι, ιστοσελίδα, είναι απαξιωμένο, επειδή ο δημοσιογραφικός κόσμος το επέτρεψε.

Και μην πει κανείς ότι αυτές είναι δουλειές των εκδοτών και ότι εμείς οι δημοσιογράφοι είμαστε αμέτοχοι. Πόσοι συνάδελφοι δημοσιογράφοι δούλευαν στο ανύπαρκτο αγροτικό κανάλι (μπορεί να δουλεύουν ακόμη), πόσοι προσελήφθησαν στη Βουλή, πόσοι δουλεύουν σε γραφεία Τύπου, πόσοι έχουν περισσότερες από μία εργασίες στο δημόσιο;  Ο δημοσιογραφικός κόσμος δεν είναι αμέτοχος στο έργο που έχει παιχτεί. Ποια δημοσιογραφική Ένωση διαμαρτυρήθηκε όταν εφημερίδες με μηδενικές πωλήσεις ζούσαν μόνο με την κρατική διαφήμιση; Όταν δόθηκαν οι άδειες των καναλιών; Όταν, όταν, όταν...

Τώρα είναι αργά για δάκρυα. Ας προσέξουν μόνο το εξής! Υπάρχουν ακόμη κερδοφόρες επιχειρήσεις. Ή καλύτερα επιχειρήσεις που παλεύουν για να μην γίνουν ζημιογόνες. Ας μην τις ισοπεδώσουν κι αυτές στη λογική μιας γενικής απεργίας.  Δεν θα έχουν προσφέρει κάτι ούτε στον κλάδο ούτε στη... Δημοκρατία...

Θανάσης Μαυρίδης

capital, apnea