Σας κατανοώ πλήρως όταν γράφετε ότι οι απολύσεις στο δημόσιο είναι θέμα χρόνου. Απλά οι πολιτικοί μας προς το παρόν δεν τολμούν, όχι να το πουν, αλλά να δείξουν ότι το σκέφτονται καν.
Παρατηρώ τις αντιδράσεις κάποιων αναγνωστών μέσω το σχολίων και μου θυμίζουν στρουθοκαμήλους που χώνουν το κεφάλι στην άμμο. Μάλιστα κάποιοι σας κατηγορούν ότι με τα άρθρα σας πιέζετε προς την κατεύθυνση των απολύσεων για λόγους ιδεολογικούς...
Αρκεί κάποιος να υπολογίσει ότι στον προϋπολογισμό του 2010 το κόστος για μισθούς και συντάξεις φτάνει το 28,5% του συνόλου και αποτελεί το μεγαλύτερο κονδύλι του προϋπολογισμού. Μιλάμε ότι για κάθε ευρώ φόρο που πληρώνει σήμερα ο έλληνας φορολογούμενος περισσότερο από 70-80 σεντς πηγαίνουν για να καλύψουν τα 30 δισ. το χρόνο που αθροίζουν τα παραπάνω κονδύλια. Η ασφάλιση, η περίθαλψη και η κοινωνική προστασία αντιπροσωπεύουν το 14,19% του προϋπολογισμού που σημαίνει γύρω στα 15 δισ. ευρώ. Ο.Κ. υπάρχουν και εκεί σπατάλες, αλλά το μεγάλο κονδύλι είναι τα 30 δισ. ευρώ...
Τα 30 δισ. δεν μειώνονται με μετατάξεις και ανακυκλώσεις αργόμισθων, ας μην γελιόμαστε. Ας μη παριστάνουμε λοιπόν του ανήξερους... Στην πατρίδα μας ένας σημαντικός αριθμός συμπολιτών πιστεύει ότι υπεύθυνος δεν είναι ο καθένας για το εαυτό του αλλά το κράτος, ο βουλευτής, ο Θεός ή το «βύσμα» του καθενός στην εξουσία...
Πιστεύω ότι αυτή η αντίληψη είναι λάθος. Επειδή σας αρέσουν οι ιστορίες θα σας διηγηθώ τη δική μου και εσείς θα κρίνετε αν είναι έστω και κατ’ ελάχιστον διδακτική...
Μέχρι πριν από τρία χρόνια εργαζόμουν σαν στέλεχος σε μια μεγάλη επιχείρηση. Επειδή όμως ήταν ζημιογόνος και εκτιμούσα ότι η όποια αναδιάρθρωση είναι δύσκολη, αποφάσισα να παραιτηθώ και να ψάξω για άλλη δουλειά (Μάλλον πρώτα να ψάξω για άλλη δουλειά και μετά να παραιτηθώ...).
Όταν στην επιχείρηση αυτή είχαν ζητήσει τη γνώμη μου, παλιότερα για τι πρέπει να γίνει, τους απάντησα ευθαρσώς ότι από τα 200 άτομα θα έπρεπε να απολυθούν οι 150 και να προσληφθούν άλλα 50. Με το μισό προσωπικό από πριν, η εταιρεία να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό. Οι αντιδράσεις που θα προκαλούσε μια τέτοια κίνηση τους φάνηκαν υπερβολικές για το πρεστίζ της εταιρείας και την απέρριψαν...
Εγώ παραιτήθηκα στη συνέχεια, όπως σας είπα, και επέλεξα τη συνεργασία σαν ελεύθερος επαγγελματίας πλέον με δυο-τρεις επιχειρήσεις του ιδίου κλάδου, μικρότερες αλλά υγιέστερες οικονομικά. Στην αρχή αυτής της συνεργασίας οι απολαβές ήταν μικρότερες από αυτές που είχα πριν στον όμιλο. Στη συνέχεια όμως βελτιώθηκαν και έγιναν καλύτερες...
Επέλεξα την ελεύθερη συνεργασία με περισσότερους εργοδότες γιατί φοβόμουν ότι σε ένα περιβάλλον κρίσης (που κάποια στιγμή θα ερχόταν) και αβεβαιότητας, ποτέ δεν ξέρεις ποιος κρίκος θα σπάσει μικρός ή μεγάλος. Σ’ αυτά τα πράγματα παίζει και η τύχη το ρόλο της.
Με την επιλογή αυτή είχα περισσότερες πιθανότητες να μην μείνω εντελώς άνεργος για κάποιο διάστημα.
Πριν μερικούς μήνες έμαθα ότι στον όμιλο που εργαζόμουν παλιότερα έχουν γίνει δυο συνεχόμενες περικοπές μισθών στα στελέχη συνολικού ύψους 25% των καθαρών αποδοχών. Γίνονται απολύσεις, αλλά βλέποντας τον ισολογισμό της εταιρείας πιστεύω ότι η περιπέτεια θα συνεχιστεί μέχρι να κάνουν κάτι παρόμοιο με αυτό που τους είχα προτείνει πριν από χρόνια...
Να χτίσουν ένα μικρότερο όμιλο από το μηδέν βασισμένο σε περισσότερη αξιοκρατία. Βλέπετε στην Ελλάδα οι συνήθειες του δημοσίου έχουν μεταδοθεί και στον ιδιωτικό τομέα.
Σας γράφω αυτές τις γραμμές για να τονίσω ότι θεωρώ ότι αυτό που έκανα ήταν το αυτονόητο και γιατί η ιστορία του πρώην ομίλου μοιάζει με την ιστορία του ελληνικού δημοσίου. Σας επαναλαμβάνω επίσης γιατί θεωρώ ότι καθένας από εμάς είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του και τις επιλογές του.
Δεν ξέρω αν η καλοτυχία μου θα συνεχιστεί μέχρι το τέλος αυτής της κρίσης. Πιστεύω ακράδαντα όμως ότι μια κρίση είναι πάντα μια ευκαιρία και ισχύει αυτό που είχατε γράψει κάποτε: αυτοί που εργάζονται και δεν ζουν σε βάρος άλλων δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν έστω και αν προκύψουν κάποιες αναποδιές...
Σας ευχαριστώ που υπενθυμίζετε καθημερινά τα αυτονόητα, κάτι που είναι εύκολο σε αυτή τη χώρα.
Φιλικά
Μ.Μ.»
capital
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου